Column(566): De chronische stijve van B&W

[Jelle doet een invalbeurt ]

Ik weet niet of het komt doordat ze teveel selfies maken of dat ze teveel naar links kijken, maar B&W heeft een chronische stijve, ja zeer stijve nek. Door die stijve nek kunnen ze maar naar één kant kijken en daardoor hebben ze eenzijdig beeld van de werkelijkheid.

Elk weldenkend mens is een wél denkend mens. Zo niet B&W lijkt het.

Ik heb het over de rotonde waar Mozart uitkomt op de Westlandse. Ik rijd er zelf dubbel voorzichtig en dan nog heb ik af en toe fietsende of wandelende idioten bijna op de motorkap. Het is de plek waar je vanaf de minaret van de moskee een goed uitzicht hebt op de ellende. Het is dé locatie waar bewoners van Parkhof eerste rang zitten bij (bijna) ongelukken. En die zijn er wekelijks meerdere malen. Je hebt geen Netflix nodig, ook de tv programma’s “Wegmisbruikers” en “Blik op de weg” halen het niet bij wat er zich dagelijks afspeelt. “De slechtste chauffeur van Nederland” kan een hele serie eraan wijden, met dank aan B&W die deze onheilsplek tot best wel veilig heeft verklaard.

Er is een wethouder die dagelijks als fietser gebruik maakt van deze rotonde. Hij scheurt vanuit het Beethovenpark huiswaarts en heeft geconstateerd dat het zicht slecht was voor de gemiddelde fietser en hij heeft daarom 2 betonblokken laten droppen op parkeerplekken van de apotheek ter plaatse. Hij geniet nu nog van zijn eigen briljante oplossing. Ik wil wedden dat hij regelmatig opschept met: “Wat zeuren ze. Het is allemaal zo moeilijk niet. Het is zo gefikst!” Uiteraard kijkt hij de mensheid daarbij aan met die nek naar links. Stijf naar links.

Het is voor onze burgemeester tijd geworden om deze wethouder aan te spreken over diens portefeuille waarin hij ook Verkeersveiligheid volwaardig hoort te adresseren. Een gemeentelijke bestuurder wordt geacht te anticiperen, net zoals elke autochauffeur dat ooit heeft aangeleerd. Het wordt tijd dat de gemeenteraad in Maassluis eindelijk – laattijdig – wakker wordt en B&W vraagt om een duidelijke visie met zicht op een oplossing op korte termijn, zonder treuzelen, zonder kostbare onderzoeken door het zoveelste ingenieursbureau.

Denk nu niet wat zeurt hij weer, maar kijk naar hoe vaak ik B&W op laksheid in de ook nog eens slechte, incomplete communicatie heb gewezen. Voeg daarbij de veel te dure oplossingen die zij vaak kiezen. Ik ben bijna zover dat ik B&W met de laatste woorden van J.C. wil vergeven: ‘Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen!’

Beste wethouder, u speelt met de levens van de inwoners door nog steeds geen maatregelen te nemen. Plaats desnoods op elke toerit een bord met:

PS Bedenk wel dat “Wir haben es nicht gewusst” vanaf vandaag niet meer mogelijk is.

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

• De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
• Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
• Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
• Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia