Column(77): De grote woonshow

Ik ben al een tijd bezig met een zoektocht naar een appartement in Rotterdam en hoe dieper ik in die wereld kom, hoe meer het op een soort spelshow begint te lijken. Dat de woningnood overal hoog is hoef ik niemand te vertellen, maar tóch verbaas ik mij er soms over.

Het komt regelmatig voor dat ik reageer op een beschikbare woning en zie dat ik dit samen met 3.000 anderen doe. Het voelt dan als een soort dystopische loterij, waar je dag na dag een lot voor hebt. En als je die zou winnen, dan moet je ineens alles héél snel aanleveren, want de bezichtiging staat bijna direct na het sluiten van de loting ingepland. Zo kan je binnen een paar weken ineens in je eigen woning staan.

Maar hier houdt de grote woonshow nog niet op, want als je dan het geluk hebt om naar de volgende ronde te mogen en voor een bezichtiging uitgenodigd te worden, dan sta je daar zeker niet alleen. Laatst ging ik ergens kijken en het leek alsof half Rotterdam uitgenodigd was. Ik moest mijzelf door volgepropte gangetjes, kamers en de tuin heen wurmen om een goed idee van de woning te krijgen.

De makelaar stond ondertussen in de woonkamer als de presentator van de grote woonshow zijn vaste riedeltje richting de massa te verkondigen. Met een beetje geluk ving je zijn aandacht en kon er een vraag gesteld worden, maar veel mensen waren zo geïntimideerd door de drukte, dat ze stilletjes hun ronde deden en het pand weer verlieten.

Tóch wist ik, als ‘glas-halfvol-persoon’ nog een voordeel te vinden aan deze groepsbezichtigingen: door mijzelf in te beelden dat al die medebezichtigers mijn eigen vrienden zijn, weet ik meteen hoeveel gasten ik op de housewarming kan uitnodigen en wordt de gehele bezichtiging meteen wat gezelliger.

Ik ben benieuwd welke bijzondere situaties nog meer langs zullen komen en hoop dat ik het binnenkort tot de finale kan schoppen. En mocht iemand nog een leuk appartementje in Rotterdam weten: laat het vooral weten aan deze kandidaat voor de Grote Woonshow!

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

• De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
• Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
• Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
• Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia