Column(85): Ga maar verhuizen

Zo maar een kop in het Brabants Dagblad: Ga maar verhuizen. Het artikel blijkt te gaan over galerijwoningen. Twee dames (60 +) aan het woord: “Alles moest weg. Van de matten en de plantjes bij de voordeur tot aan de schilderijtjes aan de muur. We begrijpen dat de vluchtroutes in onze flat in Vught vrij moeten blijven, maar dat we zelfs niet even een stoel mogen laten staan wanneer we naar het toilet gaan en de scootmobiel naar de parkeergarage moet, vinden we wel erg ver gaan.“

Ik moet daarover even nadenken. Ik probeer me er iets bij voor te stellen.

Vluchtroute… galerij … senioren. Galerij blokkeren is dan niet verstandig. Ook de struikelkans bij deurmatten, klinkt aannemelijk. Los van de vraag of een vluchtscenario zich ooit zal voordoen, is dat wel een realistische eis van de woningcoöperatie.

Maar schilderijtjes? Die aan de muur hangen? Gaat dat niet een beetje erg ver? Ik blijf met een soort DDR regiem gevoel zitten. Onpersoonlijk, harde verlichting en ontmenselijkte woonblokken. Ik heb die ooit met eigen ogen aanschouwd. Unheimisch.

Mijn schoonmoeder zaliger woonde ooit in een flat waarbij de sfeer van de koele entree en galerij per etage juist werd bepaald door wat er aan de wand hing. De bewoners maakten er een sport van om zo origineel en eigen te zijn dat anderen meededen. Rond de feestdagen zorgden ze voor de sfeer die bij de tijd van het jaar hoort.

Hoe is dit in Maassluis? vroeg ik onze “alwetende” hoofdredacteur. Hij wist te melden dat dit dezelfde voorschriften zijn die Maasdelta oplegt via de huurcontracten: Helemaal kaal.

Helemaal kaal is voor mij een bekende vraag maar dan bij monde van mijn schoonheidspecialiste. Dat leidt dan tot een uurtje harsen, dat niet voor de poes is.

Ik wens die Brabantse dames sterkte en prijs mezelf gelukkig dat wij niet in een huurflat wonen.

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

• De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
• Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
• Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
• Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia