Esther Franken

En zo ploft mijn drama queen op de bank om zich vervolgens te laten bedienen en te betuttelen. Paracetamol, ibuprofen, strepsels, verse jus, kiwi’s… niet om aan te slepen.

Stoom uit mijn oren, neus, mond en weet ik waar nog allemaal meer. Woest ben ik! Nu gaat San maar bellen. Helaas is er op geen enkele manier contact te krijgen met het bedrijf.

“Ze gaan in je hoofd boren, hameren, plakken en waarschijnlijk ga je er toch niet meer mee horen.” Ik was met stomheid geslagen.

Volgens gebruikers klinkt in het begin alles als Alvin and the Chipmunks. Hoe lachwekkend, als ik mijn man opeens zal horen met een piepstem.

En zo sta ik lijnrecht tegenover veel mensen die zeggen: Dat doen ze toch zelf. Ja dat doen ze zeker alleen vraag ik me altijd af wat er achter schuilgaat.

BAM! Politie! Zou deze man mijn column gelezen hebben? Nee denk het niet. Denk zelfs dat hij spijt had. Was een motoragent.

Ik ben in een half uur tijd al zesendertig keer van houding gewisseld, jas uit en jas aan, tas opgeruimd, mapje met pasjes geordend…. ppff om gek van mezelf te worden! 

Het leek allemaal normaal, zijn gangetje te gaan. Voor mij best heel vreemd maar ik ging er aan wennen. Zelfs een beetje saai werd het.Maar daar kwam vandaag verandering in!