Esther Franken

Wat moet ik er anders mee? En dan ben je opeens de schoft van Maassluis. Waar haalde ik het lef vandaan?

Aan jullie om te oordelen of dat terecht is.

Stoppen, doorgaan, als invaller? … Terwijl ik dit schrijf, denk ik gelijk dat er vast en zeker weer genoeg gaat gebeuren tijdens de verhuizing wat een column op zou kunnen leveren.

Dat is toch bizar. Dit had je toch een paar jaar geleden niet kunnen bedenken. Je mag een kwartiertje kijken, mag een aantal dagen denken en moet een gigantisch bod doen.

Weet je, meneer Haan, ik ga je uitnodigen. Als klap op de vuurpijl gaan we beiden 20 minuten relaxen en als je klaar bent en weer in je broek gehesen staat, kijk dan eens naar het blije gezicht van deze lieve dame…

Na drie kwartier in de wacht, vind ik het wel even klaar en hang op. Vanavond nog maar een keer proberen. 18:30 uur, ik probeer het nog eens. Momentje alstublieft, u wordt zo spoedig mogelijk geholpen. Anderhalf uur later … Hé, hé, eindelijk.

Moet niet gekker worden. Personal shopping zie ik op de site. Natuurlijk denk ik daar niet eens over na en plan mijn afspraak. Ik mag zowaar een kwartier shoppen. Hoe leuk! Ik vraag me af of ik lopend zal gaan of dat ik met mijn fietsje naar binnen mag want 15 minuten is niet zo lang.

Vier oproepen gemist. Een tiental appjes ook. De oproepen zijn van een nummer wat ik niet herken maar de appjes zijn van mijn kleine mannetje. Mam ik heb mijn vinger gebroken!!!