Esther Franken

Ook sponsors zijn meer dan welkom. Ze zijn volledig afhankelijk van vrijwillige bijdragen. In welke vorm dan ook.

Zo, daar ben ik weer. Na een tijdje een ‘rustpauze’ ingelast te hebben ben ook weer terug op de zonda ochtend met mijn column. Ik heb even getwijfeld of ik er wel goed aan deed en of de lezers mij nog niet zat zijn.

Wat moet ik er anders mee? En dan ben je opeens de schoft van Maassluis. Waar haalde ik het lef vandaan?

Aan jullie om te oordelen of dat terecht is.

Stoppen, doorgaan, als invaller? … Terwijl ik dit schrijf, denk ik gelijk dat er vast en zeker weer genoeg gaat gebeuren tijdens de verhuizing wat een column op zou kunnen leveren.

Dat is toch bizar. Dit had je toch een paar jaar geleden niet kunnen bedenken. Je mag een kwartiertje kijken, mag een aantal dagen denken en moet een gigantisch bod doen.

Weet je, meneer Haan, ik ga je uitnodigen. Als klap op de vuurpijl gaan we beiden 20 minuten relaxen en als je klaar bent en weer in je broek gehesen staat, kijk dan eens naar het blije gezicht van deze lieve dame…

Na drie kwartier in de wacht, vind ik het wel even klaar en hang op. Vanavond nog maar een keer proberen. 18:30 uur, ik probeer het nog eens. Momentje alstublieft, u wordt zo spoedig mogelijk geholpen. Anderhalf uur later … Hé, hé, eindelijk.