Column(268): Volkert in de trein

Ik zag onlangs een filmpje voorbijkomen. Volkert van der G, de moordenaar van Pim Fortuyn, zat in een stiltecoupe in de trein. Een man zag hem daar en besloot hem uit te schelden en alles te filmen. De enige reactie die hij kreeg van de mensen eromheen was ‘dat het een stiltecoupe was’.

Wat wilde de man ermee bereiken? Zijn twee minuten “fame”? Was het zijn bedoeling om viraal te gaan? Wilde hij zijn boosheid er alleen uitgooien? Als dat het geval was geweest, waarom zou je dat dan filmen? En wat zou jij doen? We hebben het hier wel over iemand die onze politiek blijvend veranderd heeft. Die een iconische politicus om het leven bracht omdat hij andere ideeën had. Hoe zou het politieke speelveld eruit hebben gezien wanneer Fortuyn nu nog wel in leven was geweest? Zou jij je mond hebben gehouden? Het gefilmd hebben? Of zou jij degene zijn geweest die had gezegd dat de man stil moest zijn omdat het een stiltecoupe was?

Schone lei
Volkert heeft zijn straf uitgezeten. Een belachelijk lage straf als je het mij vraagt. Maar volgens ons rechtssysteem heeft hij geboet voor zijn fouten. Zou hij weer met een schone lei verder mogen. Zo werkt on rechtssysteem. Je maakt een fout. Je wordt gepakt. Moet zitten. En dan mag je weer opnieuw beginnen. Dat voelt niet altijd eerlijk. Zeker in het geval van een moord. Want het leven van die ander komt nooit meer terug. Die kan niet meer opnieuw beginnen. Maar dat is wel hoe het werkt. Wanneer er mensen zijn die het daar niet mee eens zijn, is het uitschelden van Volkert dan de juiste stap? Wat willen ze daarmee bereiken? De strafmaat is een van de weinige dingen waar Volkert geen zeggenschap of invloed op heeft gehad. Dus wanneer we het daar niet mee eens zijn, dan moeten we dát toch aanpakken? Dan zouden ze dáártegen in opstand moeten komen. Maar zijn we dan, jaren na het vrijlaten van Volkert, niet een beetje laat?

Voetstuk
Tegelijkertijd snap ik het wel. Zeker met het huidige politieke landschap. Fortuyn wordt nu, meer dan ooit, gezien als de verlosser die er nooit mocht komen. Hij is op een voetstuk geplaatst op het moment dat hij vermoord werd. En dat voetstuk is alleen maar groter en groter geworden. Ik kan me voorstellen dat het wrang voelt wanneer je Volkert dan zorgeloos in de trein ziet zitten. Dat voelt oneerlijk. Verkeerd. Het politieke landschap is verscheurd. Het idee dat het met Pim allemaal anders was geweest komt dan, meer dan ooit, naar voren. Een moordenaar die vrij rond kan lopen. Van zijn vrijheid kan genieten. Dat is wrang. En dan maakt het niet eens echt uit wie hij vermoord heeft. Het feit dat hij Fortuyn heeft vermoord maakt hem alleen bekender bij het Nederlandse volk.

Wat zou jij doen?
Ik zou Volkert waarschijnlijk niet eens herkennen. Ik zou er zo langs gelopen zijn. En als ik hem wel gezien zou hebben, dan zou ik waarschijnlijk niet in dezelfde coupé gaan zitten. Ik denk niet dat ik mijn mond open getrokken zou hebben. Niet omdat ik geen mening heb, maar omdat ik niet zo goed weet dat die mening precies is. Ik geloof namelijk wel in tweede kansen. Dat iemand van zijn of haar fouten kan leren. Volkert heeft zijn straf uitgezeten en zou daardoor recht hebben op die tweede kans. Tegelijkertijd voelt dat ook verkeerd. Hij is er te makkelijk vanaf gekomen. Maar de strafmaat is niet aan mij. Niet aan hem. Hoe wrang ook, ook hij heeft het recht om verder te gaan met zijn leven. Al zou ik hem persoonlijk het liefste nog achter de tralies zien. Denk ik. Hoe dan ook, ik had in ieder geval geen opmerking gemaakt over de stiltecoupe. En ik twijfel of ik überhaupt had ingegrepen wanneer iemand anders Volkert zou “aanvallen”. Hoe fout het misschien ook is om te zeggen, maar ik denk dat ik in dat geval toch ook even de andere kant op zou hebben gekeken!

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗