Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Er was eens een jongetje. Op een mooie zomerdag. Het was een vrolijk ventje en het zonnetje in huis. Hij woonde in een flat. Het was er niet groot maar groot genoeg om de kamer door te dansen. En dat deed hij. Iedere dag. Wanneer er muziek op stond kon hij niet stoppen met dansen.. Het was een bijzondere jongen. Met grote blauwgroene ogen. Altijd opgewekt en met een ontembare energie. Zijn ouders werden wel eens moe van hem. Ze verzuchtten dan; ‘Ga eens even zitten. Eén tel. Je hebt nog geen hap van je ontbijt gegeten en je moet zo naar school..’. De boterham werd dan vlug-vlug opgegeten. Iets drinken en tot slot.. nog even een dansje! Hij bewoog soepel, als een veertje. Hij leek wel te zweven. Het was een genot om naar te kijken.
De jongen had het talent van zijn moeder. Ook zij was dol op dansen en altijd vrolijk. De energie had hij van zijn vader. Een compact gebouwde, sterke vent. Met Zuid-Amerikaanse roots en gek op voetbal! Toen zijn zoontje nog klein was had hij het wel eens geprobeerd; hem warm te maken voor het voetbal. Echter, het jongetje stond liever te dansen aan de zijlijn. Hij hield niet van voetbal maar moedigde zijn vriendjes aan op het veld. En zo was het goed. Ze begrepen zijn passie voor dansen en zonder zijn aanstekelijke, zonnige energie zou het saai worden aan de zijlijn. Daarbij zou hij in het veld niet veel toevoegen maar dat was niet erg. Ieder zijn talent, toch?
En dus stapte de vader kordaat de dansschool binnen. Met het fladderende jongetje aan zijn zij. ‘Hallo, mevrouw. Weet u misschien waar de kleedkamer is? Want weet u.. ik houd meer van voetbal maar mijn zoon hier wil graag dansen.. en als hij dat nu leuk vindt dan is dat toch ook goed? Hij doet thuis niet anders en het is zijn passie. Als hij er maar van geniet dan vind ik het ook goed. Ja, toch? Dat is het belangrijkste!’.
Iedere week kwam het jongetje dansen. Als enige tussen de meisjes. Iedereen vond dat erg dapper en stoer ook. De meisjes droegen een tutu, een roze pakje en balletschoenen. Het jongetje hield het simpel in zwart, met een wit shirtje. Ze dansten klassiek maar ook op pop- en musicalstukken en zelfs tapdance. Het ging de jongen gemakkelijk af. Vliegensvlug bewogen zijn voeten op het ritme van de muziek. Het leek zo gemakkelijk als hij het deed (..). In de jaarlijkse, grote voorstelling stal hij de show. Hij danste de sterren van de hemel. Op zijn zwarte tapschoenen. Midden in de spotlight. Met de roze meisjes als ensemble om hem heen. Zo mooi.. Wat geweldig dat er een jongen mee deed. Het voegde iets toe aan de show!! Hij straalde. Het publiek genoot!
Toen kwam de herfst.
De jongen is inmiddels 13 jaar oud. Hij is nog steeds klein en tenger maar met een iets lagere stem. Na een heerlijke eindmusical van groep 8 waarin hij een mooie rol kreeg maakte hij de stap naar de grote school. Hij is geliefd en heeft vooral veel vriendinnen. Met hen deelt hij zijn liefde voor muziek maar ook voor mode, fotografie en film. Hij heeft er oog voor en komt vaak thuis met de mooiste foto’s. Wat zou hij later worden. Waarmee zou hij naar buiten treden? Het kan alle kanten op. Hij is authentiek en zelfverzekerd. Heeft gevoel voor styling, mode, fotografie en film. En danste de sterren van de hemel. Tot afgelopen donderdag.
In het park liep hij. Om zeven uur ’s avonds. Even naar buiten na het avondeten. Vlug-vlug. Het was op een prachtige, zacht-zonnige dag aan het begin van de herfst. Met zijn schoolvriendin liep hij daar. Telefoontje in de hand. Nog even een leuke Tik-Tok maken. Nog even een dansje. Samen in het park.
Totdat ineens die jongens daar waren. Een flinke groep van vijf. Een kop groter dan hij. Ze zwermden om hen heen. Als hyena’s om hun prooi. ‘Ga eens opzij.. bevalen ze het meisje.. en ze kreeg een duw. Dan zullen we dat ‘homojong’ eens in elkaar slaan!!’. Het zonlicht flitste door zijn hoofd. Een flinke dreun en het was gebeurd. Bloed uit zijn neus. Bont en blauw. De vogels zijn nu gevlogen. En de jongen zit thuis. Gebroken en een illusie armer.
En dat op Coming Out Day. Mijn hart huilt!
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 1.489 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
3 Reacties
Wat mooi geschreven over een lelijk iets. Wat een verhaal. Ik hoop dat je de zomerzon weer terug kan vinden. Ik hoop dat je blijft dansen. Ik hoop dat je jouw energie weer terug kunt vinden om de wereld mooier te maken dan hij op dat moment is geweest. Het voelt misschien alleen nu, maar er zijn veel mensen die van jou houden zoals je bent! Zoek ze op en vier jouw liefde.
<3
Walgelijk, maar ga vooral door met dansen……
Hoop dat je blijft dansen, fotografen, gekke leuke filmpjes maken, lol maken met je beste vriendin. Dit soort dingen maakt iets kapot maar blijf alsjeblieft wie je bent! Je eigen ik is mooi genoeg, blijf vooral jezelf……
De mama van je dansende vriendin