Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

In 2020 waren er 325 ernstige steekincidenten onder jongeren tussen de twaalf en zeventien jaar, aldus de Rotterdamse politie. Bijna één per dag. Vorig jaar nam dat aantal iets af, namelijk tot 295 steekincidenten.

Uit onderzoek van de Erasmus Universiteit in opdracht van de gemeente Rotterdam blijkt dat Rotterdamse jongeren zich vaak onveilig voelen. Ze hebben wapens bij zich ter verdediging of omdat ze het gevoel hebben dat ze worden bedreigd. Het onderzoek vond plaats op negentien verschillende scholen met alle opleidingsniveau’s en in totaal verschillende wijken, een aardige dwarsdoorsnede van de Rotterdamse jeugd. Sinds vorig jaar voert de gemeente Rotterdam campagne om messenbezit en -geweld onder jongeren in te dammen. ‘Wij gunnen de jeugd een veilige toekomst’ zegt burgemeester Aboutaleb.

Thuis proberen we het nieuws te relativeren. Vroeger, in de jaren ’80, droegen we ook een Zwitsers zakmes bij ons. Met lekker veel functies. Mijn broers gingen naar de legerdump en Labrujère in Leiden. Voor Scouting gadgets en dat soort dingen. Een plunjebaal, een kompas en een mes, inderdaad. Later bezat mijn broer ook een Stiletto. Een soort vouwmes van Italiaans fabrikaat met een veer erin waardoor het mes, bij een druk op de knop, met kracht naar buiten schoot. Dat vond ik zelf iets minder.

Ik kan me herinneren dat er weleens opstootjes waren tijdens het uitgaansleven in Noordwijk aan Zee. Dat waren letterlijk opstootjes. Na enkele glazen bier wilde er nog wel eens een paar jongens met elkaar op de vuist gaan. Met een tand door de lip, een blauw oog of een kneuzing liep het dan nog met een sisser af. Begreep ik uit verhalen.

Dit heden is anders. Het lijkt alsof de lont korter geworden is. Uit het niets mag je tegenwoordig een tik verwachten. Of erger. Mijn dochters (14 en 12 jaar) reizen dagelijks met de RET naar Rotterdam. De oudste kan niet goed tegen onrecht. Ze kan zich ook opwinden over mensen die regels aan hun laars lappen. Zwart rijden, nodeloos dingen slopen. 

Onlangs probeerde ze een jongen van ca 17-19 jaar voorzichtig aan te spreken op zijn wangedrag. Binnen een fractie van een seconde staat hij intimiderend en te dicht voor haar; ‘Wat denk jij? Wat doe jij? Ik bemoei me niet met jou en jij niet met mij. Afgesproken?’. Mijn dochter trekt wit weg maar antwoordt; ‘Oké, maar je hoeft toch niet zomaar iets te slopen, of wel? Waar slaat dat op?.

De toon wordt grimmiger en de jongen begint zich op te winden; ‘Wat denk jij? Heb jij geen respect ofzo. Wat doe jij? Ik respecteer jou en jij respecteert mij, oké?’

Gelukkig lopen er op dat moment enkele volwassen reizigers het perron af en maken aanstalten om in te grijpen. Het loopt met een sisser af. Thuisgekomen blijkt onze dochter toch wel erg geschrokken van deze aanvaring. Ze kan het niet begrijpen. ‘Hij was op het station gewoon aan het slopen uit verveling! Sorry hoor. Daar mag ik toch iets van zeggen? Of zal hij zelf voor de kosten opdraaien als het gemaakt moet worden? Hij deed ineens heel agressief!’

‘Nog even en je hebt een mes tussen je ribben…’, kop ik deze voorzet in, ‘… dus een volgende keer mag je van alles doen. Signalement noteren, een volwassene aanspreken of om hulp vragen als je om de hoek bent. Maar ga er niet alleen op af! Ik weet ook niet wat hem bezielde. Misschien voelde hij zich bedreigd?’

En nee, hij trok geen knife. Hij wou alleen respect.
Maar wil je hem toch bevragen. Dan krijg je een grote bek.

Over respect gesproken…

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 194 lezers


Hoofd Redactie

Hoofd Redactie

Hoofdredactie van Maassluis.Nu | Verzorgt berichtgeving die niet onder een specifiek redactieteam valt