Column(86): De vlinder, de orkaan en het stadsbestuur

We leven in een ingewikkelde tijd. Zo merkte ik een paar jaar geleden beroepsmatig dat alles wat ik tot nu toe had geleerd over projectmanagement niet meer voldoende was.

In een meer complexe omgeving is het onmogelijk om een project van A tot Z uit te stippelen. Tijd om wat bij te leren dus. Tijd voor een stukje complexiteitsdenken. Waarbij dus blijkt dat er ook een structuur zit in chaos. Zeer interessant.

Maar waar ik u vandaag vooral in wil meenemen is het verhaal van de vlinder en de orkaan. Dit gaat erover dat een vlinder in Brazilië uiteindelijk een tornado in Texas kan veroorzaken.

Wat hiermee wordt bedoeld is dat heel kleine veranderingen een enorme impact kunnen hebben. Op die manier kun je ook kijken naar ecosystemen maar ook naar sociale netwerken. Het is daarbij slecht te voorspellen hoe een verandering gaat uitpakken. Op wereldschaal zie je dit nu live gebeuren wanneer je kijkt naar alle verschillende reacties die ontstaan bij het optreden van Trump. Om “orkanen” te voorkomen of in ieder geval voorbereid te zijn is het de kunst om fijngevoelig te zijn en de beweging van de vlinder te signaleren.

Dit zie je bijvoorbeeld ook terug als je rapporten van de Onderzoeksraad voor de Veiligheid bekijkt of bijvoorbeeld op tv een programma van Air Crash Investigation volgt. Wanneer bedrijven of organisaties alert waren geweest op kleine signalen zoals bijvoorbeeld storingen of terugkerende problemen tijdens onderhoud dan had een ramp voorkomen kunnen worden. Maar vaak is dit te weinig verankerd in een organisatiecultuur.

En dan nu de overstap naar Maassluis.

Wat ik in Maassluis al jarenlang zie is een college die overtuigd is van het eigen gelijk en weinig openstaat voor signalen vanuit bijvoorbeeld inwoners.

Daarnaast is er een gemeenteraad met coalitiepartijen die weinig afstand hebben tot het college. Oftewel, de coalitiepartijen fungeren meer als verlengstuk van de wethouder en het college dan als controlerend, kaderstellend en volksvertegenwoordigend orgaan. Met een wethouder die aanschuift bij een fractievergadering is er weinig “scheiding van machten”.

Dit is een zorgwekkende gang van zaken.

En zo, met een weinig kritische gemeenteraad, zie je dat veel plannen voor zoete koek worden aangenomen. “Vlinders” die mogelijk in de toekomst voor problemen kunnen zorgen worden niet gezien. En dan kan het niet anders of op een zeker moment moet de portemonnee getrokken worden om de kosten van een niet gerealiseerde sportzaal af te boeken, om een weg met rotondes weer om te bouwen tot stoplichten, om afvalbeleid weer om te buigen, of andere hersteloperaties uit te voeren.

Ik heb in de gemeenteraad wel eens aangegeven dat ik graag meer Asterix en Obelix taferelen zou willen zien. Zo’n tafereel in het stripboek waarbij eerst de vissen door de lucht vliegen, laat het maar eens knallen! Zolang je daarna maar weer met elkaar aan tafel zit.

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

• De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
• Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
• Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
• Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia