Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Op het moment van schrijven zit ik genesteld achter mijn laptop in een hoekje in mijn slaapkamer. Kaarsjes aan voor de warmte met heerlijke muziek op de achtergrond.
Tezamen met de warme gloed van mijn zoutlamp ervaar ik daardoor een soort van rust in mijn kamer die verder in het huis op de achtergrond geschoven is. We zitten midden in een verbouwing! En een flinke…Mijn hele huis staat op zijn kop. Het is geweldig dat we de mogelijkheid hebben dit te doen, het zal straks een enorme verbetering zijn en tegelijkertijd is het wel even door een zure appel heen bijten.
De huiskamer is gevuld met werkgereedschap… op zich geordend maar alsnog.
Het stof en gruis vindt zijn weg in alle gaten en hoeken. Er lijkt een witte mist over alles te zijn neergedaald. De meeste spullen staan in opslag. M’n administratie, studieboeken en aantekeningen liggen boven in kasten verspreid of op zolder opgeborgen. Dit maakt dat mijn structuur en orde overhoop ligt, ik ben letterlijk de weg kwijt. Mijn zwakke punten steken af en toe de kop op, verstrooidheid en een chaotisch voorkomen.
Maar ik heb een wapen… ik kan er iets tegenover zetten… ervan bewust zijn en in alle rust iets oplossen, dat betekent ook doorzetten. Stap voor stap… want ja het is niet alleen chaos in huis maar tegelijkertijd komen er vele situaties op me af die van binnen iets in beweging brengen, diverse triggers. Het is niet makkelijk maar ik zie wel dat ik er anders mee omga dan een aantal jaren geleden.
Naast de vele uitdagingen vindt er nog meer moois plaats. M’n zoon vindt deze verbouwing helemaal te gek en iedere dag is voor hem een feestje… slopen en bouwen met de mannen!
En m’n dochter —die altijd de rust zelve is— doorloopt dit proces in kalmte, met een innerlijke rust. Deze combi zet de toon voor het intense maar ook bijzondere proces.
We pakken onze kans om te minimaliseren… wat hebben we nodig, wat wordt echt gebruikt. Wat niet meer bij ons hoort, krijgt een mooie plek bij wie het weer zijn functie kan vervullen.
Ook wil ik benoemen dat ik zo dankbaar ben voor alle mensen die met oprechte toewijding aan ons huis werken…. de tijd nemen om te kijken wat het beste is om te doen, dingen bespreken en uitleggen. En als iets toch anders uitpakt dan verwacht wordt het aangepast, ze bewegen mee. Het duurde even om de juiste personen te vinden maar dat heeft zijn weg gevonden. Wie bezig is in ons huis, voegt iets van zichzelf eraan toe, dat is voelbaar. Soms ontroert me dit oprecht. Er komt hulp uit zoveel hoeken… en de momenten dat ik niet meer weet hoe iets op te lossen… dan is daar weer iemand die net even de juiste dingen zegt waarmee ik verder kan!
Dus hier zittend in mijn heerlijke relaxte slaapkamertje realiseer ik me dat in iedere uitdaging iets waardevols besloten ligt. Als je er oog voor hebt, wordt het zichtbaar. Ik sluit min laptop en met hernieuwde moed ga ik er weer tegenaan.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 294 lezers
2 Reacties
Ver bouwen op het hooft , 16 jaar heb ik er overgedaan om ons mooie pand te mogen opknappen maar nu vele jaren later en veel vrienden rijker ( er zijn er ook veel gaan hemelen ) ben ik toch stiekem blij dat we zijn verhuist naar de Verto wijk en straks leven met 2 adoptie hondjes uit Griekenland …..een vrouw met kanker …..een nieuwe uitdaging in de techniek ….het blijft een verbouwing in mijn leven maar wel een met een uitdaging .
Patricia,
Al het goede komt na de hobbels, en tijdens de hobbels leren we, van onszelf en anderen. Plezier in de voortgang wens ik jullie met het drukke proces, liefs
Bram De Combe