MAASSLUIS | Wellicht dat vreemde ogen dwingen. Er is hier al vaak genoeg door columnisten geschreven dat de overheid en de zorgsector haar clientèle schromelijk in de steek laten. Dat speelt niet alleen in onze stad. Huisarts (straatarts en journalist) Michelle van Tongerloo publiceerde onderstaande bericht op LinkedIn.
Michelle van Tongerloo is huisarts en straatarts in Rotterdam. Als huisarts werkt ze in IJsselmonde, een wijk in Rotterdam-Zuid vol armoedeproblematiek. Daarnaast is zij zelfstandig straatarts bij de Pauluskerk waar ook onze oud-columnist ds. Martijn van Leerdam werkt. Daar biedt zij de kwetsbaarste mensen – vaak dakloos, verslaafd of ongedocumenteerd – zorg.
Wij vinden haar artikel dermate relevant dat wij het integraal delen.
Beste lezers,
Er is een reden waarom ik weinig vertrouwen in de overheid heb. Onderstaande is een eerste aanmaning voor de medicatie van een patiënt van mij.
Hij leefde bijna 40 jaar in Nederland, ongedocumenteerd. Nu is hij ernstig ziek en krijgt hij een verblijfsvergunning.
Daar kan ik trouwens ook nog wel een boek over schrijven, hoe cru het is dat we mensen die ernstig zien zijn opeens wél een verblijfsvergunning geven, natuurlijk veel te laat. Immers, ze worden ernstig ziek doordat ze ongedocumenteerd en gemarginaliseerd leven en mogen dan de laatste weken/maanden voordat ze sterven nog even legaal zijn om ‘humanitaire’ redenen. Crazy.
Anyway, hij is nu legaal en dus krijgt hij plots facturen (verzekeringen, eigen bijdragen, huur, je-weet-wel) – illegaal zijn was ergens toch een stuk overzichtelijker.
Binnen no time ontstonden schulden.
Hij kan nu zijn medicatie niet meer betalen en krijgt dus aanmaningen. En je ziet hier die inkosten in rap tempo oplopen. Eerste aanmaning: de factuur wordt met 400% verhoogd.
Schulden zijn ziektes, onbehandeld wordt het steeds erger. Dat weet iedereen. Iedereen weet inmiddels ook dat complexe schulden niet meer een geval zijn van individueel schuld: daar zijn al vele prachtige rapporten over geschreven.
Wil je Nederland beter maken, zul je echt wat aan die schulden moeten doen. Dat doet de overheid niet, sterker nog, ze is de grootste schuldeiser in Nederland.
Waarom?
Nu ga ik je iets schokkends vertellen.
Let goed op.
In ons land moet er jaarlijks 3 miljard aan problematische schulden worden geïnd. De kosten die hiervoor gemaakt worden zijn vastgesteld op maar liefst 17 miljard euro. En van die 3 miljard innen we dan een fractie.
Zie hier: een succesvol verdienmodel!
De hoge economische en maatschappelijke kosten worden veroorzaakt door lange duur van schuldafhandeling, het ontbreken van prikkels bij schuldeisers om mee te werken en de hoge toegangsdrempels tot de wsnp (Wet schuldsanering natuurlijke personen). De rechtspositie van schuldeisers is in Nederland uitzonderling sterk, die van schuldeigenaren relatief zwak.
Nederland staat nu eenmaal bekend als het land van koopmannen en dominees: schuldafhandeling heeft in Nederland het karakter van straf en boete.
En dat is verdrietig, want hiermee kunnen juist de mensen die hulp nodig hebben het niet bereiken: daarom gaat het slecht in Nederland.
Maar het zijn niet de armen die zich moeten schamen voor hun armoede, het zijn de rijken die het in stand houden. Michelle van Tongerloo
PS:
Nee, deze getallen van 17 miljard kosten om een fractie van 3 miljard te innen, zuig ik niet uit mij duim. Zie het rapport ‘Minder schade door schuld’. Je kuny het rapport op deze site downloaden:
1 Reactie
Als het maar goed gaat met de economie. De 14 miljard die “overblijft” nahet niet innen van de schulden kan naar de zorg en bijstandsuitkeringen voor de deurwaarders (participatie :). Plus nog wat ander geld dat tegen de plinten klotst. Wethouders die afhankelijk zijn van =sportveld en zwembad- minnende gemeenteraden koketteren graag met hun “resultaten”op de socials.
Een structureel probleem dat bestreden wordt met minimale middelen. asisvoorzieningen, je weet wel …De bestuurders van de instellingen zitten comfortabel met de handen in hun haar à raison van € 130.000,- per jaar. Zinnend op bühne maatregelen om de financiers te behagen, zonder inhoudelijk kwalitatief resultaat. Die zijn altijd net op tijd weg voor hun volgende uitdaging: Een mooi CV op Linkedin, en een schoon blazoen.