Column: Berlijnse muur

Vandaag  – ik schrijf deze column op woensdag – is de Berlijnse muur afgebroken. Wat?, zult u denken, dat was toch in 1989. Dat klopt. De Berlijnse muur waarover ik hier spreek is de afzetting rond de rode zone van de Nuclear Security Summit (NSS). Zoals regelmatige lezers van mijn column zullen weten, woon ik in Den Haag. In mijn geval zat er 1 straat tussen mijn huis en de grens van de rode zone, het gebied dat zwaarder bewaakt werd tijdens de NSS dan welk object of persoon ook in Nederland. Het gebied binnen de rode zone was volledig afgesloten.

Hagenaars of Hagenezen zo u wil, hebben de fijne gewoonte om dingen, gebouwen, mensen en objecten bijnamen te geven. Het IJspaleis voor het gemeentehuis/bibliotheek, de Haagse tieten voor het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en de Engel voor het ministerie voor Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen.

En nu dus ook voor de dubbele, zwaar bewaakte omheiningen en hekken rondom de rode zone. Die werd in de volksmond al snel omgedoopt tot de Berlijnse muur. Er is vooraf heel veel gewaarschuwd voor verkeersoverlast rondom de NSS en bij mij in de straat namen veel mensen de maandag en dinsdag vrij. Op maandagochtend vroeg sloeg ik bij de Berlijnse muur rechtsaf richting Maassluis en wat denk je? Geen centje pijn! Nog nooit was ik zo snel op mijn werk op een maandagochtend. Het leek wel zondagochtend zo rustig was het. Ik kwam spontaan een kwartier te vroeg bij de bibliotheek aan.

Nu vraag ik me af of er in Maassluis ook gebouwen of objecten zijn met bijzondere bijnamen. Zelf mag ik de drie torenflats aan de Waterweg graag omschrijven als de Stalintorens maar wie weet er nog meer bijnamen?

Wouter van Heiningen