Wouter vHeiningen

Iedereen van ons heeft er mee te maken, wordt er aan blootgesteld. De een gaat er wat luchthartiger mee om dan de ander maar dat betekent niet dat het weg gaat of dat het er niet meer is.

Waar normaal gesproken een dikke wolk van smog, luchtvervuiling en vuiligheid boven dat enorme land hangt daar is nu niets meer van te zien.

En in een doemscenario zie ik legen straten, een leeg winkelcentrum, een lege bibliotheek (nee, geen lege bibliotheek!) en allemaal angstige mensen achter gesloten deuren die elkaar alleen maar steeds gekker maken.

Ik lees dit met stijgende verbazing. Eigenlijk zou dit boekje met deze informatie door iedere Nederlander gelezen moeten worden. Zolang er politici zijn die de klimaatveranderingen ontkennen en net doen alsof er niets aan de hand is, zou iets dergelijks als een watersnoodramp ( en erger) zomaar weer kunnen gebeuren.

Gepaste stilte is wat er rest op dit moment.

Over twee weken kun je van mij op deze plek opnieuw een column verwachten. Het is dan 31 januari Nu dacht ik: Ik kan beter nu erover schrijven …

Stel je voor: je rijdt langs wegwerkzaamheden en terwijl er een man (het zijn vrijwel altijd mannen) aan het werk is, staan er een aantal anderen niets te doen…

Ik had er nog nooit van gehoord en waarschijnlijk jullie ook niet: Koning Vorst.