Column: Zelfreiniging

Deze column is niet waar ie over gaat. De mening die ik in deze column verkondig is maar een deel van mijn mening. Ik noem dit het zelfreinigend vermogen van de columnist. Wat versta ik onder het zelfreinigend vermogen van de columnist zult u zich afvragen?

Ik bedoel daarmee, dat wat ik hier opschrijf maar een deel is van wat ik wil zeggen. In essentie gaat een column over bijvoorbeeld mannen die aan de weg werken waarbij altijd een paar extra mannen staan toe te kijken en ogenschijnlijk niets doen. Over precies dat: ‘Mannen die aan de weg werken waarbij er altijd een paar staan toe te kijken en ogenschijnlijk niets doen.’ Maar toch gaat het over veel meer.

Kunt u me nog volgen?

In bovenstaand voorbeeld gaat het bijvoorbeeld ook over mezelf, hoe ik soms sta toe te kijken bij werkende collega’s. Hoe ziet dat er uit voor de buitenwereld? Over het beeld dat wij hebben van bijvoorbeeld onze bestuurders die elke week in de krant staan bij jubilerende echtparen en bij openingen van bedrijven en dergelijke. Is dat hun werk? Dat kan ik ook zullen veel mensen denken. En als je er dan langer over nadenk weet je natuurlijk dat dat maar een stukje is van wat we, ze doen. Een momentopname.

Die extra laag beschrijf ik niet in zo’n stukje over wegwerkers, als columnist moet je niet alles willen uitleggen, niet te belerend klinken.

Maar ook als het gaat over situaties met mij persoonlijk, met mijn kinderen of in mijn werk. Niet alles wordt beschreven want niet alles is interessant of zal niet altijd juist begrepen worden door de lezer. Het zelfreinigend vermogen staat bij de columnist  – bij mij in ieder geval – altijd aan. Wat ga ik vertellen en wat laat ik weg, wat mag de lezer zelf invullen en wat gaat de lezer – plat gezegd – niks aan. Ook in deze column staat mijn zelfreinigend vermogen weer aan. Hoe en waar, dat zult u als lezer nooit weten.

Maar weet dat het zo is.