Column(114): Maassluis neemt afscheid

Een bijzonder mens…. Sommige mensen dragen hun hart op hun tong, anderen dragen het in stilte. Jan-Willem was zo’n persoon. Een man met een hart van goud, dat alleen zichtbaar was voor wie de tijd nam hem echt te leren kennen.

Zijn naaste betrokkenen wisten dat achter die rustige verschijning een krachtig, warm en oprecht mens schuilde. Door mijn werk heb ik Jan-Willem zo’n 10 jaar geleden leren kennen bij Stoed.

De persoonlijke band met hem was uniek. Zo noemde hij mij altijd zijn engel. Ook kreeg ik elke week een bloemetje van hem. Een klein gebaar maar iets wat zoveel zei over zijn attentheid en genegenheid. Het is iets wat ik nooit zal vergeten.

Het buurtcentrum de Hooftzaak was zijn tweede thuis. Daar vond hij gelijkgestemden, daar voelde hij zich begrepen en gewaardeerd. Voor hen was hij geen raadsel, maar een fantastische persoonlijkheid met een onmiskenbare toewijding en een groot hart voor alles wat hij deed.

In zijn kleding was hij extravagant. Het waren geen toevallige keuzes, maar subtiele uitingen van wie hij was. Alles aan hem had betekenis, als je maar goed genoeg keek. We zullen hem missen. “Een uniek mens die in stilte een diepe indruk achterliet, en in ons hart voortleeft.”  Aldus Marijke van der Kroft.

Marijke stuurde me haar warme woorden over Jan Willem.

Ook ik had het genoegen Jan-Willem te mogen kennen en wil graag nog iets toevoegen … Een intelligente man op vele vlakken, eenmaal samen in een diep gesprek verzonken ontvouwden zich vele inzichten.

Zijn toewijding om zijn medemens te helpen en de wereld wat mooier maken was een deel van wie hij was en zoals we hem kennen. Mensen van diverse culturen kon hij bij de eerste ontmoeting raken omdat hij ze vanuit diep respect benaderde en ook veel van culturele geschiedenis afwist. Zij voelden zich erkend, gezien en gehoord. Mooie herinneringen draag ik met me mee. Jan-Willem … we zouden een boek kunnen schrijven over de bijzondere herinneringen die hij bij velen achterliet.

Op Facebook zag ik meerdere berichten verschijnen waarin velen iets van hun ervaring en beleving deelden en Maassluis zo met elkaar afscheid nam van een bijzondere kleurrijke verschijning die zijn spoor achterlaat. 

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

• De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
• Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
• Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
• Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia