Column(183): Schertsvertoning

Op vrijdag was het bij ons thuis altijd visdag, mijn moeder maakte vaak vis in botersaus en ik herinner me altijd dat er aan tafel bijna ruzie uitbrak om de laatste restjes. Het leek nooit genoeg. In het weekend ging mijn vader nog even langs de viswinkel om daar wat gebakken vis te halen en een makreel voor mijn moeder want dat vond ze altijd heerlijk. Toen mijn vader zelf nog viste nam hij ook regelmatig verse vis mee naar huis en dat maakte hij buiten bij het kraantje schoon. Ik heb er nog foto`s van dat mijn dochter met een verbaasd gezicht en soms een beetje met afschuw naar al die acties van haar opa keek. Uiteraard met gepaste afstand want stel je voor dat zo`n vis opeens tot leven zou komen.

De eerste keer dat ze zelf een vis ving was haar opa er niet bij en ze krijste moord en brand omdat dat beest niet uit zichzelf van de haak afviel. We hebben er na afloop nog hartelijk om gelachen. Vissen is tegenwoordig bijna een doodzonde en vis eten op vrijdag, tja wie houdt zulke tradities nog in ere?

Ik was altijd in de veronderstelling dat dat “vrijdag visdag” te maken had met de afkomst van onze familie. We komen tenslotte van Urk af maar dit gebruik heeft dus eigenlijk een katholieke achtergrond. De vrijdag is een dag van volledige onthouding, de gelovige werd op die dag verwacht om geen vlees te eten van dieren van het land en dus schakelde men over op vis. Daarnaast was vlees een dure aangelegenheid en was vis een stuk goedkoper. Tegenwoordig is ook vis bijna niet meer betaalbaar en zijn de regels in de visserij zo ingewikkeld en streng geworden dat veel vissers hun kotters naar de sloop hebben gebracht.

De kosten wogen niet meer op tegen de baten. Ik kan u vertellen dat het een triest gezicht is om een goedwerkende kotter uit elkaar getrokken te zien worden om te eindigen als een berg schroot.

Het wordt mensen die al generaties lang hun boterham verdienen op zee erg moeilijk gemaakt en dat is een trieste ontwikkeling. Inmiddels zijn de eerste producten van visvervangers ook al voorbijgekomen en net als bij de vleesvervangers vraag ik me af wat je in hemelsnaam bezield als je je daaraan waagt. Je eet vlees of vis omdat je het lekker vindt en als je het, om wat voor reden dan ook, niet meer wilt eten dan eet je het niet meer dan ga je je ook geen vervangers eten. Ik heb het wel eens geprobeerd hoor, zo `n vleesvervanger, maar eerlijk, ik vond het niet smaken, het leek nergens op.

De groene lobby doet er alles aan om de complete visserij uit te roeien, allemaal onder het mom van “het klimaat en duurzaamheid”. Windmolenparken op zee leken de uitvinding van de eeuw, totaal onschadelijk en onmisbaar als nieuwe energievorm. Dat dit inmiddels al volkomen achterhaald is moge duidelijk zijn want diezelfde windmolens op zee veroorzaken veel schade aan. Deze windturbines moeten bijvoorbeeld met epoxy-coatings beschermd worden tegen weersinvloeden maar deze coatings zijn schadelijk voor het milieu, de turbine-bladen van de windmolens stoten plastics af bij het slijten door de jaren heen ook dit is schadelijk voor het milieu. Ik vraag me eerlijk gezegd steeds vaker af wie nou wie voor de gek aan het houden is.

Honderden pontons met zonnepanelen, een batterij eiland tussen de windmolens en fabrieken die allerlei vega producten op de markt zetten. Naar schatting zijn er zeker 40.000 Ngo`s actief die zo`n 30 miljard euro budget hebben. Zulke organisaties hebben een grote vinger in de pap als het gaat om nationale en internationale besluitvorming.

Beleid wordt helaas heel vaak geschreven op aannames en modellen in plaats van op controleerbare cijfers en dit leidt tot onherstelbare schade voor ondernemers en verlies van vertrouwen van in de overheid. Het is treurig gesteld met onze overheid. Beleid en dat geldt voor al het beleid, zowel lokaal, regionaal als nationaal moet altijd transparant zijn, gestoeld zijn op juiste data en werken met eenvoudige, eenduidige en controleerbare doelstellingen.

In mijn ogen kan je alleen dan goed beleid maken wat je kunt verdedigen en uitleggen aan al je burgers, ook als het impopulaire maatregelen betreft! Het circus waar we nu in terecht zijn gekomen doet in mijn ogen geen recht aan ons land, geen recht aan onze burgers, boeren en vissers. Het is slechts een schertsvertoning.

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

• De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
• Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
• Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
• Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia