Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
De afgelopen week liep ik naar de supermarkt om boodschappen te doen. Voor de supermarkt stond een rij winkelkarretjes en ik wilde er 1 pakken maar die bleek nog vast te zitten aan de andere karretjes. Door de Coronatijd was ik dit niet meer gewend, dat ze aan elkaar vastzitten.
En toen kwam de volgende gedachte bij me op. Waarom zitten die karretjes nog allemaal aan elkaar vastgeketend als ware het zware jongens uit een Lucky Luckstripverhaal? Vroeger, lang geleden stonden winkelwagentjes, want zo luidt de officiële naam, los van elkaar maar in elkaar geschoven in lange rijen.
Omdat steeds meer mensen wagentjes vol boodschappen mee naar huis namen (je zag ze op de meest vreemde plekken, in tuinen, op balkons van flats, in fietsenstallingen) en omdat er nogal eens zo’n wagentje in sloten, op brandstapels (met oud en nieuw) of erger verdwenen, is men op zeker moment sloten erop gaan zetten.
Voortaan moest je 50 cent of een euro (daarvoor geloof ik een gulden) in het wagentje steken waarmee je de ketting loskoppelde zodat je het wagentje vrij kon gebruiken. De gedachte erachter was dat je geld had geïnvesteerd in het gebruik van zo’n wagentje (al was het maar een gering bedrag) zodat je na het gebruik het wagentje weer netjes terugzette en zo je investering terugkreeg.
Dat hielp. Maar de afgelopen jaren is er iets veranderd. Steeds meer supermarkten begonnen met het uitgeven van muntjes ter grootte van een euromuntstuk. In den beginne kon je zo’n muntje kopen, later kreeg je ze steeds vaker gratis. En niet alleen supermarkten hadden het muntje als reclame en promotiemiddel ontdekt. Ook andere winkels, van dierenspeciaalzaken, opticiens tot verzekeringsmaatschappijen (ik put hier uit mijn collectie) gemeenten, sportclubs en goede doelen (opnieuw uit mijn persoonlijke collectie) kwamen met dit soort gratis muntjes. Waarmee het doel volledig was verdwenen.
Iedereen heeft tegenwoordig her en der verschillende van dit soort muntjes liggen, in lades, auto’s, broekzakken, portemonnees, fruitschalen en zelfs in schalen in de supermarkten zelf! Op deze manier is het doel van de muntjes, namelijk ervoor zorgen dat mensen die wagentjes terugzetten want anders kost het ze geld, volledig verdwenen.
Ik zeg : afschaffen die muntjes, alle sloten er weer van af (scheelt de supermarkten extra investeren) en gewoon weer los van elkaar in schuiven en aanhaken.
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 161 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
WAAR MAAK JE JE DRUK OM. OVERIGENS WEL LEUK TE LEZEN. DE HVM ZOEKT NOG EEN BESTUURSLID.