Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Op 9 juli 2013 verscheen mijn eerste column op Maassluis.nu. Vandaag is dat precies 10 jaar (plus drie dagen) geleden. In de beginjaren schreef ik elke week een column maar na enige jaren heb ik dat teruggebracht naar eens in de twee weken. Ik heb al mijn columns bewaard en het is erg leuk om terug te lezen waar ze in al die jaren over gingen.
In den beginne schreef ik regelmatig over mijn werk bij de bibliotheek en over wat ik meemaakte in Maassluis, de dingen die mij opvielen, waar ik tegen aanliep en waarover ik mij verwonderde. De laatste jaren merk ik dat ik wat activistischer ben geworden in mijn columns.
Vooral de staat van de wereld, van de natuur, het klimaat, en het gemak waarmee we onze omgeving laten verloederen zijn steeds vaker onderwerp van mijn columns. Ook nog steeds zaken die ik opmerk in het leven van alledag, ook nog steeds komt poëzie regelmatig terug. Mijn passie naast mijn werk kan ik niet negeren.
En ik heb gemerkt dat een bepaald onderwerp met enige regelmaat in allerlei vormen terugkomt: ontlezing en dan vooral de staat van het leesgedrag (of het ontbreken daarvan) bij de jeugd en jongeren. Vanuit mijn werk bij de bibliotheek is dat natuurlijk makkelijk te verklaren, maar los daarvan maak ik me echt zorgen over het gebrek aan leesvaardigheid van de Nederlandse jongeren. Die groep neemt al jaren drastisch toe in aantal. Een kwart van alle jongeren die van school komen, heeft een leesachterstand die ze daarna waarschijnlijk nooit meer in kunnen lopen. Is dat erg dan? We leven toch in een beeldcultuur? Alles wat je wil weten kun je terugvinden op YouTube of laat je door AI voor je schrijven?
Mijn antwoord is: Ja, dat is erg. Alles begint met lezen. Binnen de bibliotheek houden wij ons al jaren bezig met mensen die laaggeletterd zijn. Mensen die niet de juiste basisvaardigheden hebben (taal, rekenen, digitaal, financieel, gezondheid of juridisch) om goed mee te kunnen in de huidige maatschappij. Waar we aan de bovenkant volwassenen helpen om daar iets aan te doen, daar komen jaarlijks aan de onderkant steeds meer mensen bij waardoor de groep mensen die niet op een zelfstandige wijze kan meedoen in de maatschappij alleen maar groeit.
Ook deze column heb ik het er weer over. Reden tot zorg dus. En wij bij de bibliotheek doen er alles aan om te voorkomen dat de groep groeit door extra aandacht voor plezier in lezen en leesvaardigheid in onze dienstverlening te stoppen. En ik zal er aandacht voor blijven vragen. Zolang ik columnist ben. Dat is een belofte.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 136 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
Gefeliciteerd Wouter, 10 jaar, best lang zeg en dat op vrijwillige basis!