Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Wegens omstandigheden ruilt Jelle met Esther (die schrijft voor a.s. woensdag).
Redactie
column nr: 330
Ik ben niet van de complotten. Toch vraag ik mij al langere tijd af of de aanpak van corona zo strikt moet zijn. Dat komt vooral omdat ik binnen Maassluis maar van twee personen bij name weet dat die corona hadden. Eén is er overleden en over één heb ik het via-via gehoord. Dat is bijzonder weinig. Daarnaast is het verschil tussen ‘in quarantaine’ en ’thuiswerkend’ niet waarneembaar. En er zijn mensen met verschijnselen die zo licht zijn, dat ze het zelf niet eens weten.
Voor de rest zie ik sinds maart alleen maar cijfers voorbijkomen: aantallen, getallen. Voor mij heeft corona dus geen gezicht. En het RIVM dashboard maakt het er niet inzichtelijker op. De hoge heren hebben besloten dat het aantal positief-geteste personen van elke stad dagelijks met elkaar moeten kunnen worden vergeleken. Dus kozen voor de schaal van 100.000.
Die schaal geeft een optisch vreemd effect. Het statistisch getal van Rotterdam is zesmaal zo klein als de feitelijke aantallen en de cijfers van Maassluis liggen driemaal zo hoog als de feitelijke aantallen. In het dashboard zijn 100 personen op het dashboard voor Rotterdam in werkelijkheid zeshonderd mensen. In ons durpje staat honderd positief op het dashboard voor 33 personen. Zijn er de volgende dag twintig positief dan rapporteert men zestig.
Het is voor Maassluis het omgekeerde effect als met de euro. Toen die werd ingevoerd leken de prijzen vaak mee te vallen totdat je het bedrag omrekende naar guldens. Toen bleken veel producten duurder geworden, terwijl de waarde van een product toch echt onveranderd was.
Mijn waardebeleving over de pandemie is dus dat het allemaal heel erg meevalt. Ik kan naar statistiekgetallen geen empathie opbrengen. Het zijn cijfers die totaal anoniem zijn.
Een ander raar fenomeen is dat ik al maanden dagelijks wakker word in de stand “neusverkouden”. Ik ben gehersenspoeld door de RIVM voorschriften en denk dan ”het zal toch niet?” Die schrik is na een half uurtje weer voorbij. Die doet zich af en toe in de loop van de dag weer voor als ik vanwege een plotse temperatuurwisseling moet niezen. Tot zover schiet ik dus dagelijks in de corona mindfuck, maar gelukkig is dat steeds van korte duur.
Ik vrees overigens dat zodra alles weer normaal is, ik de bijnaam “Jel the Ripper” zal krijgen. De huidhonger neemt namelijk groteske proporties aan. Tegen die tijd is de helft van Maassluis niet veilig meer. Dames weest op uw hoede!
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 305 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU