Column(334): Aandacht

Kinderen opvoeden is geen makkelijke taak. Ik weet het want ik heb zelf kinderen en toen ze jong waren vond ik dat soms knap lastig. Niet omdat zij lastig of moeilijk waren (de meeste kinderen zijn dat niet tot de pubertijd) maar omdat je als ouder soms gewoon niet weet waar je goed aan doet.

Wat ik wel wist was dat voorlezen aan mijn kinderen belangrijk was. Toen ik jong was, werd ik voorgelezen en door mijn werk weet ik hoe belangrijk voorlezen en lezen is voor de ontwikkeling van een kind, en dan vooral het plezier dat daarmee gepaard gaat.

Elke dag voorlezen en samen lezen zorgt ervoor dat een kind plezier krijgt in het lezen, het is goed voor de fantasie, voor het inlevingsvermogen van een kind en het zorgt ervoor dat de taalschat van een kind vergroot en daar, laat internationaal onderzoek zien, heeft een kind de rest van het leven profijt en plezier van.

Nu heb ik in zekere zin makkelijk praten. Toen mijn kinderen jong waren was de mobiele telefoon nog niet zo ingeburgerd dat ze, op jonge leeftijd, al met een mobieltje rondliepen. Dat was pas op de middelbare school.

Dat legt dus een extra druk en verantwoordelijkheid bij ouders van nu. Hoe ga je daar mee om? Ik vind het moeilijk daar iets over te zeggen. Maar waar ik wel iets zinnigs over kan zeggen is het volgende: Ik zie regelmatig ouders (vaders en moeders) die met hun kind naar de bibliotheek komen, wat op zichzelf natuurlijk heel goed en verstandig is. Ik kan daar alleen maar heel blij mee zijn. Ouders die het lezen bevorderen en het plezier in lezen ondersteunen: hulde.

Er moet mij echter wel iets van het hart. Te vaak zie ik ouders die op een bank of stoel gaan zitten en alleen nog maar oog en aandacht hebben voor hun telefoon en niet voor hun kind. Zo’n kind wordt dan aan zijn of haar lot overgelaten, dat moet maar een boekje uitzoeken terwijl de ouder zich volledig afsluit van wat er met het kind gebeurt en louter oog heeft voor de mobiele telefoon.

Op deze manier heeft een bibliotheekbezoek veel van zijn waarde verloren. Juist de interactie tussen ouder en kind bij het (samen) uitzoeken van boeken, het tonen van interesse in wat het kind uitzoekt en waarom, de voorkeuren, de verhalen die daarbij horen, al die waardevolle dingen gaan aan een appende of anders door de telefoon ingenomen ouder verloren.

En het is niet alleen in de bibliotheek. Ook in winkels, restaurants en andere gelegenheden zie ik regelmatig ouders met kinderen waarvoor geen oog is. Doe jezelf en je kind een groot plezier en hou de telefoon voor die momenten dat er geen kinderen bijzijn. Klinkt bevoogdend en dat is het ook. Maar gun je kind de aandacht die het verdient.