Patricia van Lingen

Als voorbeeld noemt hij Hitler: “In het begin had niemand het zien aankomen, hij bouwde het rustig op. Het aardige en goede in hem werd steeds kleiner. Als je bozer en steeds bozer wordt dan heeft het goede geen ruimte meer om zich te laten horen. Dat is bij Hitler gebeurd.”

We hebben een paar tropische dagen achter de rug. Een heerlijke plek om met deze temperaturen verkoeling te vinden is het bos. Zo bracht ik deze warme dagen door onder de bomen, al zittend op een bankje vond ik de inspiratie voor deze column.

Als je nergens over praat dan lucht dat niet op. Je kunt wel een binnenvetter worden en nergens over willen praten, maar dat gaat je altijd tegenwerken. Ik ben zodanig bezig geweest om over alles te praten dat het nú ook normaal is om dat te doen.

Wat maakt het dat andere opvattingen moeilijk te ontvangen zijn? Waarom niet open-minded zijn, elkaar respecteren en aanvullen als iemand ergens anders over denkt? Onze algemene ontwikkeling kon toch plaatsvinden doordat vastgeroeste denkpatronen doorbroken werden. We hebben daarmee onze horizon kunnen uitbreidden.

Onderwijs en vertrouwen geven. Wie dat niet doet, probeert door allerlei maatregelen te voorkomen dat de ander iets verkeerd doet. Opgelegde wetten, onderlinge concurrentie, inspecties en controles zijn ons niet vreemd. Hierin loopt de Finse overheid een stap vooruit.

Mijn vorige column bracht heel veel teweeg. Veel betrokkenheid. Ik wil jullie nu meenemen in “the day after”.

“Meneer doet er weinig aan”, hoort hij met regelmaat. “Het wordt mij zo moeilijk gemaakt,” vertelt hij, “om iets te regelen moet ik naar een andere plaats buiten Maassluis. Dat is niet te doen.” De faalmomenten lijken op deze manier op te stapelen en de succeservaringen worden schaarser.

Alle delen tezamen vormen de gehele olifant. Wanneer iemand even afstand neemt van zijn eigen “waarheid” en interesse toont in de ervaringen en waarheden van anderen kan hij een beeld opbouwen van de gehele olifant.