Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Wat is een column? Die toelichting staat boven elke column op maassluis.nu: Om als een column aangeduid te worden, moet deze aan een aantal criteria voldoen. Zo moet er sprake zijn van een deadline. Moet het een vaste rubriek betreffen (dus geen eenmalige publicatie) en moet het aan een bepaalde omvang hebben. Verder staat het de columnist, over het algemeen, vrij om te schrijven wat hij/ zij wil en worden er nauwelijks beperkingen gegeven omtrent de inhoud.
Tot zover wat een column eigenlijk is. Er is dus een grote mate van vrijheid voor de schrijver van de column. Per die definitie is er dan ook niks mis met de column van burgemeester Rensen in De Schakel van 7 december jongsleden. Of beter gezegd in Nieuwsblad Maassluis zoals het tegenwoordig heet. Toch was ik redelijk verbaasd toen ik de column van Rensen las. Deze staat namelijk gepubliceerd bij de Gemeente-info onder het kopje: column burgemeester Rensen. Inclusief foto met ambtsketting om. Dat alleen schept al het idee dat hij uit naam van de gemeente schrijft. Uit naam van zijn ambt. Immers, hij had daar niet gestaan wanneer hij geen burgemeester zou zijn geweest. Wanneer iemand van een politieke partij een column schrijft, dan verwacht je dat diens partij gepromoot wordt. Van de burgemeester heb ik een neutrale verwachting. Dan vind ik enige terughoudendheid wel op zijn plaats.
Geen PVV fan
De titel van de column luidt: ´Kan dit land nog geregeerd worden?’ Al heel snel valt te lezen dat hij het persoonlijk vreselijk vindt dat de PVV gewonnen heeft. Dat kan. Iedereen mag daar een mening over hebben. Of het handig is om dat in een column van een burgemeester te benoemen, is een tweede. Hij heeft immers een publieke functie. Vervolgens gaat hij verder hoe hij de verkiezingsuitslag als burgemeester ziet. Een duidelijke splitsing dus van persoonlijke en gemeentelijke visie. Althans zo lijkt het. Want vervolgens geeft hij verder af op politieke partijen. Zo moet niet alleen de PVV, maar ook BBB en NSC het “ontgelden”. Zo stelt hij: “Eenmanspartij PVV waarin niemand ooit een serieuze regeringspartij zag, niet zonder reden, gaat misschien wel de premier leveren. Die wispelturigheid leidt tot onstabiliteit. En “Opnieuw blijkt dat dit land moeilijk tot een stabiele regering kan komen, wanneer de middenpartijen verdwijnen en de populistische flanken steeds groter worden”. Hij schept een soort doemscenario waarin het land onbestuurbaar wordt door de uitslag van de verkiezingen. Waarbij hij zelfs aangeeft dat hij het niet uitsluit dat er binnen een jaar weer nieuwe verkiezingen zullen komen.
PVDA
Ik hoefde niet eens Google te gebruiken om te raden van welke partij de heer Rensen lid is. Mijn eerste gok van PVDA-GroenLinks was direct een schot in de roos. Aan alles in de column merk je dat meneer Rensen niet blij is met de verkiezingsuitslag. En nogmaals, dat kan. Dat mag. Iedereen mag zijn of haar eigen mening hebben en deze ook uiten. Een column is daarvoor zelfs de uitgelezen plaats. Maar is het handig wanneer je een burgemeester bent? Wanneer je dus in een stad werkzaam bent waar mensen hebben gestemd op de partij waar jij zo op af aan het geven bent? Wanneer jij degene bent die die stad vertegenwoordigd. Als “burgervader” van Maassluis. Ik heb daar toch wel mijn bedenkingen bij. Zeker aangezien de burgemeester niet gekozen is. Hoe kun je dan, als niet verkozen burgemeester, afgeven op politieke partijen die heel duidelijk wel door het volk gekozen werden?
Ik had niet het idee dat die column nu bijdroeg aan de saamhorigheid in de Gemeente. Iets wat ik wel als onofficiële taak van de burgemeester zie. Wel was het voor mij inspiratie voor deze column. Want hoe je het ook went of keert, bij een column kun je, over het algemeen, schrijven wat je wil. En ik ben per slot van rekening geen burgemeester.
Bron: G. Rensen (2023, 7 december), Column burgemeester Rensen: Kan dit land nog geregeerd worden. Nieuwsblad Maassluis.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 327 lezers
5 Reacties
Oke, burgemeester Rensen met z’n column nog daar aan toe maar het meest smerige is eigenlijk dat sommige gemeentes al vooruit lopen op de dwangwet.
Ja de dwangwet komt eraan dus we maken alvast ruimte. We plaatsen ze alvast.
Nee verdomme! Het moet nog door de Eerste kamer.
Ondemocratisch kun je het niet krijgen tegenwoordig.
Tuig is het en dan ben ik nog mals.
En Maassluis…het zal toch niet hè!?
Nee dan de Burgemeester van Enschede Roelof Bleker. Deze Burgervader blijkt te laf om de ambassadeur van Israël een handje te geven tijdens een bijeenkomst in de synagoge van Enschede. Hij wilde niet eens op de voor hem gereserveerde stoel naast de ambassadeur zitten: Bleker (voorheen PvdA (!), tegenwoordig partijloos) ging helemaal ‘bovenin en achterin’ de zaal hangen, omdat hij ‘afstand wil houden van het internationale conflict’. Ook wilde hij niet op de foto met de ambassadeur. Rare laffe paling.
Dan de Volkskrant van 12-12-2023…..die er ook wat van kan.
Die plaatste een ranzige haat-stukje aan het adres van kandidaat-kamervoorzitter Martin Bosma.
Met 47.189 voorkeurstemmen gekozen.
Afijn , ontzettende oude koeien dus zoals: hij was ooit journalist, hij studeerde aan de UvA, hij komt uit een rood nest uit de Zaanstreek, hij bedacht “kopvoddentaks”, en was volgens enkele door de Rijksrecherche verhoorde getuigen ook het brein achter de ‘minder Marokkanen’- toespraak, waarvoor Wilders uiteindelijk veroordeeld werd tot groepsbelediging. (Ook Volkskrant).
Er wordt nog net niet de Hamas-minister van Propaganda gevraagd wat ze van de sympathieke ondervoorzitter vinden, maar veel scheelt het niet. Gaat zonder zeggen dat ook Bosma’s meesterwerk De schijn-élite van de valse munters uit 2010 door de Volkskrant-mangel wordt gehaald.
Wat de kritiek van de PVV op de islam betreft: ik heb op meerdere platforms (ook bij de Hamas-vrienden van de Joop) meerdere keren gevraagd de vóórdelen van de import van de islam in Nederland te benoemen. Daar kwam nooit enige respons op die hout sneed. Heb ik het uiteindelijk maar eens via Google geprobeerd. Het enige wat daar uitkwam was dat men binnen de islam een groot gevoel van saamhorigheid had! Nou zeg, wat een voordeel, ik zou het eerder een nadeel noemen want dat integreert niet echt lekker. Het per definitie beschermen van criminele familieleden is een ander gevolg. Denk maar eens aan het wekenlang verbergen van één van de daders van de islamitische aanslag op de Bataclan. Voor verdere “voordelen” van de islam kunt u zich onder andere wenden tot de plaatselijke afdeling van GroenLinks-PvdA, D66, Denk en nog wat andere splintergroeperingen.
Maar goed, terug naar dat vodje, de Volkskrant is ook maar een pamflet van de gevestigde orde. Als je geïnformeerd wil worden en op zoek bent naar kwaliteit informatievoorziening zeg je best je abonnement op de Volkskrant op.
Het boek van Martin Bosma is trouwens gratis te lezen >>>>https://legacy.gscdn.nl/archives/images/deschijnelitevandevalsemunters.pdf
Op 22 november mochten zo’n twaalf miljoen Nederlandse kiezers hun stem uitbrengen voor de Tweede Kamerverkiezingen. Het is verbazingwekkend dat het land nog steeds geen algemeen kiesrecht heeft en dat mensen onder de achttien niet mogen stemmen. Ze kunnen immers (vanaf zeer jonge leeftijd) beslissen of ze een jongen of een meisje willen zijn, en hebben recht op volledige officiële en medische ondersteuning als ze van hun geboortegeslacht willen veranderen, maar toch mogen ze nog steeds niet stemmen bij nationale verkiezingen. Maar dit terzijde …
Op het eerste gezicht is Nederland een belangrijk land, waardoor verkiezingen daar relevant zouden zijn voor de buitenwereld. De Nederlandse economie is met meer dan een biljoen dollar de zesde economie van de EU en is goed voor vijf procent van het bruto nationaal inkomen van de EU. Tegelijkertijd is de Nederlandse economie ongeveer een kwart van die van Duitsland, dat goed is voor meer dan een kwart van die van de EU. Op papier zien zulke details er indrukwekkend uit, zoals statistieken dat plegen te doen. De werkelijkheid is echter anders.
Nederland is gewoon een ander deel van het Amerikaanse Imperium, een vazalstaat, met ’n regering die bevelen aanneemt van de VS … Ook de lezer is hierin cultureel vanaf kindheid in gedresseerd.
Nederland mag dan wel tien van Fortune’s 500 grootste bedrijven ter wereld hebben, maar het zou naïef zijn om aan te nemen dat dit het land bijzonder machtig zou maken. Zelfs als drie van de honderd grootste banken ter wereld Nederlands zijn (ING, Rabobank, ABNAmro), vertaalt dit zich op geen enkele manier in meer macht voor Nederland. Hoe zit het dan met Rotterdam daar waar Maassluis vlak bij ligt, verreweg de grootste haven van Europa? Bedenk dat het inderdaad vier decennia lang de nummer één haven ter wereld was (van 1962 tot 2004), voordat het werd voorbijgestreefd door een aantal Chinese havens. Vandaag is het slechts nummer tien in de wereld. Alles bij elkaar genomen is Nederland gewoon een onderdeel van het Amerikaanse Imperium, een vazalstaat, met een regering die bevelen aanneemt van de VS, hetzij rechtstreeks, hetzij via de EU of internationale misdaadsyndicaten zoals het WEF en de WHO of Wereldbank, IMF, NAVO. U mag stemmen wat u wilt, maar het telt niet. Ieder bestuurder, politicus of staatshoofd wordt aangewezen!
Desondanks mag geen enkel individu in het openbaar over dergelijke zaken reflecteren, zeker niet in verkiezingstijd. Er moet op worden gewezen dat de Nederlandse radio- en tv-omroepen onder strikte staatscontrole staan. Alle kranten en tijdschriften zijn eigendom van twee Belgische conglomeraten die nauw samenwerken met de Nederlandse autoriteiten om te controleren wat het Nederlandse publiek te lezen krijgt. Wat de social media betreft, is het geen geheim dat deze allemaal onder meedogenloze censuur staan, misschien met uitzondering van “X”, voorheen bekend als Twitter.
Afgezien van het feit dat Churchill een massamoordenaar was van Duitse vrouwen, kinderen en gepensioneerden, zoals in Dresden, maar ook in India, staat hij erom bekend dat hij heeft opgemerkt dat “er is gezegd dat democratie de slechtste regeringsvorm is, behalve alle andere die zijn uitgeprobeerd”. Als we de democratie zoals die al meer dan twee eeuwen functioneert eens goed onder de loep nemen, kunnen we alleen maar zeggen dat ze zeer effectief is omdat ze dient als een rookgordijn, waardoor de kiezers geloven dat ze daadwerkelijk invloed uitoefenen op de politiek. Eigenlijk is democratie een schijnvertoning. Eigenlijk is het allemaal rook en spiegels. Ook de PVV -waarop in Maassluis 28% van de stemgerechtigden stemde- is slechts nationaal gecontroleerde oppositie.
Elke keer dat een van de huidige politici, streng in de camera kijkend of devoot naar de hemel kijkend, verwijst naar “onze democratie”, dient dit als een bevestiging dat democratie een schijnvertoning is. ’n Poppenkast! De overgrote meerderheid van de kiezers (ook hier), ondanks hun geloof in “westerse” waarden, beseft niet dat hun stem volkomen zinloos is. Zoals de Italiaanse historicus Antonio Annino overtuigend heeft aangetoond, is stemmen eigenlijk niets meer dan een uitgebreide burgerlijke ceremonie met in het beste geval slechts een zeer marginale invloed op de besluitvorming op de hoogste politieke niveaus. In wezen dienen verkiezingen als een instrument om het saamhorigheidsgevoel onder de inwoners van een bepaald geografisch gebied te versterken. Het is illusie. Politiek gezien zit Nederland in dezelfde hopeloze puinhoop als alle andere EU-lidstaten. Er is een liberale partij (in Europese zin), een links-liberale partij, een sociaal-democratische partij (onlangs samengevoegd met de Groenen tot een “Bruine” partij), er zijn christendemocratische partijen en een paar “rechtse” partijen die routinematig worden verguisd door de media en de andere partijen. Ik hoef niemand lastig te vallen met namen en verdere details. Ook niet de Maassluis bestuurlijk zetbaas Gregor Rensen. Het maakt niet echt uit wie de systeemverkiezingen wint, want elk nieuwe regering zal, net als de vorige, elk bevel en elke richtlijn uit Brussel, Davos en Washington DC moeten opvolgen.
… het hele stemgebeuren, zowel in Nederland als overal elders, is niet meer dan politiek theater …
De kleine groep naam- kleur- en gezichtlozen die in Nederland de lakens uitdeelt, is al lang op zoek naar een geschikte opvolger als premier (Wilders wordt geen premier). De eisen zijn indrukwekkend: iemand zonder persoonlijkheid (een man/vrouw zonder kwaliteiten”), zonder geweten en zonder ruggengraat, en met een huid van teflon. Uiteindelijk is het hele stemgebeuren plus de daaruit vloeiend politiek en bestuurlijk benoemingen, zowel in Nederland als overal elders, niet meer dan politiek theater waaraan het grootste deel van het publiek deelneemt door op gezette tijden naar behoren te stemmen, zonder ooit de vragen te stellen die ertoe doen. Dat systeem heet democratie. Het werkt misschien op kleine schaal op lokaal niveau en onder bepaalde welwillende (voorspoed) omstandigheden, maar het is een illusie om te denken dat het kan functioneren in een ontwikkelde, ingewikkelde en complexe politieke omgeving als Nederland. Meer dan een eeuw geleden toonde de Italiaanse socioloog Robert Michels aan dat organisaties, zoals politieke partijen, onverbiddelijk de neiging hebben om zich te ontwikkelen tot oligarchische systemen waarin een klein aantal individuen vanuit kartelpartijen alle -dictatoriaal- beslissingen neemt. Alles draait zich immers t.z.t. weer om in haar tegendeel, wat voor levens- of wereldbeschouwing u ook aanhangt.
Marcel Thomassen
Bij de benoeming van een burgemeester in Maassluis kijkt men niet naar de mate van geschiktheid maar alleen naar het lidmaatschap van de politieke partij.
In de (politieke) achterkamertjes van Maassluis is na het vertrek van KK afgesproken dat de nieuwe burgemeester lid moest zijn van de PvdA.
Zo is uiteindelijk de keuze gevallen op PvdA lid Haan die totaal ongeschikt bleek. Sterker nog, zelfs de lokale PvdA fractie heeft ingestemd met ‘een functie elders’ voor dit stuk onbenul.
De interim opvolger moest en zou ook een PvdA lid zijn, zo kwam de volgende mismatch binnen. Niet op basis van kennis en kunde, maar op basis van welk werkloos PvdA lid is tijdelijk beschikbaar. Daar kwam Rensen dus om een hoekje kijken…
De volgende burgemeester zal, ondanks een veel belovend omschreven functie profiel, ook weer uit de koker van PvdA komen. Geschikt of niet, lidmaatschap van de PvdA is de afspraak die gemaakt is in de achterkamertjes. Let maar op…
Als afscheid kreeg KK een bankje in het centrum van Maassluis en wordt voor Haan de KoePaard brug omgedoopt naar EzelHaan brug. Rensen mocht even op de PvdA winkel passen, benieuwd welk afscheid hij krijgt
Eerlijk gezegd, staan mijn nekharen nu nog overeind na 4 dagen geleden de column in de Schakel gelezen te hebben.