B.C. Oud Sluys sprak tot de gemeenteraad

---

MAASSLUIS | De bewoners van Oud Sluys worden vertegenwoordigd door hun bewonerscommissie die al vele jaren voor de ouderen de kastanjes uit het vuur haalt en daarbij constateert dat ‘Senioren Welzijn’ steeds weer blijkt geeft veel te weinig voeling te hebben met de werkvloer. Bijzonder weinig.

In de gemeenteraad van 3 december richtte Yvonne Boeckx zich tot de gehele raad en B&W in een gloedvol betoog. Aansluitend boog de raad zich over de vraag wat de rol van B&W zou kunnen zijn. Door een voorstel van SeniorenWelzijn besloot de raad bij meerderheid tot een passieve rol: “We gaan het aanzien”.

De tekst van het betoog:

Beste aanwezigen
Naar verluidt werd B&W compleet overvallen door de snelheid waarmee Seniorenwelzijn, afgekort SW, het besluit om geen ‘sterke’ alcohol meer te schenken in de Ontmoetingscentra heeft doorgevoerd. Een besluit wat voortkomt uit een landelijke beleid: Gezond oud worden. Maar Gezond Oud worden heeft veel invalshoeken en is méer dan alleen maar het wel of niet consumeren van alcohol. En dat zou SW als geen ander moeten weten. Welzijn is namelijk ook welbevinden en zeker ook: niet eenzaam zijn. Want als iets is wat gezondheid in de weg staat is het wel eenzaamheid. Daarom zijn we zo ontzettend blij als bewonerscommissie Oud Sluys met onze ontmoetingsruimte. Waar dus vanaf 1 december alleen nog maar licht alcoholische dranken geschonken mogen worden. Te weten bier en wijn.

Eenzaamheid

Weg met het advocaatje met slagroom, het glaasje port, de borrel. Wordt er dan bij ons in Oud Sluys zoveel sterke drank geconsumeerd dat dat zo’n besluit op zo’n korte termijn rechtvaardigt… NEE.
Het advocaatje wordt vooral genuttigd in de pauze van de maandelijkse bingo. Het portje… op vrijdagmiddag na de spelletjes, misschien een drietal of viertal ouderen. We hebben het hier over een groep 70ers, maar vooral 80- en 90-jarigen. SW, die zijn al oud!
Daar komt dan ook dat stukje welbevinden en niet eenzaam zijn om de hoek kijken. Want u en ik hebben nog een rijk sociaal leven en dus voldoende mogelijkheden om mensen te ontmoeten, met het daarbij behorende hapje en drankje.
Maar voor ouderen is dat een heel ander verhaal. Daar is heel veel familie al weggevallen, dat geldt ook voor vrienden en kennissen. Of die weinige familie en vrienden die er nog wel zijn, zijn minder mobiel of raken in de war. Dat staat het welbevinden behoorlijk in de weg en eenzaamheid dreigt.

Dan is die ontmoetingsruimte dus een vervanging van wat voor ons nog zo gewoon is: het ontmoeten van anderen en de daarbij horende gezelligheid en dat drankje. Een oude dame die ik jaren bezocht heb, ze is helaas overleden, zei eens tegen mij, ze was toen een jaartje of 90: weet je Mar, als je oud bent gaan ze je weer als een klein kind behandelen. En wat er nu gebeurt, dat afnemen van dat advocaatje, dat portje en die borrel, is daar wat mij betreft een schoolvoorbeeld van.
Ouderen zijn echter geen kleine kinderen. Het zijn volwaardige leden van onze samenleving. Ze doen er toe, ze tellen mee. Maar ouderen zijn ook nog gezagsgetrouw. Ze gaan dus niet rellend en vernielend over straat als ze ergens het niet mee eens zijn, die gaan niet met hun rollator en scootmobiel de A12 bezetten.

Betuttelen

Die mopperen in stilte, voelen zich betutteld, zijn vooral verdrietig, maar schikken zich weer in het voor wat voor hen aanvoelt als het onvermijdelijke. Maar ook u en ik worden ouder, ook voor ons komt er die tijd dat het stil wordt om ons heen, onze kinderen hebben het druk en een eigen leven, vrienden en familie vallen weg. En worden ook wij geconfronteerd met het feit dat anderen dus beslissingen voor ons gaan nemen.
Denkt u zich dat even in. Verplaats u naar hun huidige situatie. Wat zou ú daar van vinden. Niet meer gezellig in de ontmoetingsruimte, maar stilletjes en eenzaam achter uw voordeur uw advocaatje oplepelen of uw portje of borreltje drinken. Is dat wat SW wil bevorderen?
Wanneer de ‘professionals’ van het management van SW de moeite had genomen om uit hun ivoren toren af te dalen, als ze de moeite hadden genomen om mét in plaats van over de ouderen te spreken, als ze de moeite hadden genomen eens met de vrijwilligers en de B.C. om de tafel te gaan zitten, dan waren ze misschien tot een andere beslissing gekomen.
Maar communicatie, daar heeft het management van Seniorenwelzijn de grootste moeite mee. “Wij zijn de professionals, wij weten het beter’, lijkt hun motto.
Of speelt er nog iets anders mee… Is het een poging om hun eigen falende beleid in en andere ontmoetingsruimte te verdoezelen. Om daar op deze manier een eind aan te maken.

Communicatie & transparantie

Is Oud Sluys de dupe, een kwestie van dat de goeden onder de kwaden moeten lijden? Ik vraag me dat oprecht af en acht die mogelijkheid niet ondenkbaar. Net als communicatie is transparantie namelijk ook iets waar SW de grootste moeite mee heeft.

Dit alles gezegd hebbende wil ik nog één ding naar voren brengen. Via de nieuwe communitybuilder van SW, kregen we via de mail een uitnodiging om mee te gaan naar een bijeenkomst over Krachtig ouder worden. En waar eindigde die uitnodiging mee: we sluiten de middag af met een gezellige borrel. Ik schoot bijna in de lach, maar dan wel een smalende lach.
Wel een borrel voor degenen die erover praten, maar degenen over wie we praten…..nee , die niet. Want die moeten gezond ouder worden…
Dank u wel.

---

SAMENZIJNWEEENZAAM

Column(84): De Maand van de Ontmoediging