Column (221): Je doet het toch nooit goed!

Trek je je scheur open, dan heb je een grote bek. Zeg je het beleefd, dan heb je “haar op je tanden”. Hou je jouw mond? Dan moet je meer voor jezelf opkomen, laat je over je heen lopen. Er is altijd wel iemand die er iets van vindt.

Pas je niet in een standaardmaatje 38? Dan ben je gezet. Voor sommige zelfs dik. Draag je maat 34 dan ben je te dun. Heb je een eetstoornis of een ander probleem. Draag je make-up, dan ben je een barbiepop. Draag je niets dan laat je jezelf verslonzen. Als je een vrouw bent tenminste. Alhoewel, tegenwoordig is het ook niet gek als ditzelfde op mannen van toepassing zou zijn. Er is toch wel altijd iemand die commentaar heeft.

(ver)oordelen
Wanneer je geen partner hebt, dan krijg je heel wat date-advies voor je kiezen. Want je kunt onmogelijk gelukkig zijn. Alleen. Heb je wel een partner dan is er altijd wel iemand die een dergelijke relatie, om welke reden dan ook, niet zou willen. Het is nooit goed. Heb je bewust geen kinderen? Dan ga je daar later spijt van krijgen. Ben je een fulltime werkende moeder, dan plaats je jouw carrière boven het “geluk” van jouw kinderen. Werk je niet? Dan ben je een profiteur. Afhankelijk van een partner of erger, de overheid. Heb je een balans tussen werken en je kind? Dan ben je schijnbaar lui. Want je bent er voor je kind, dus kun je onmogelijk hard werken. Vanaf de zijlijn weet iedereen het altijd beter. Oordelen we keihard omdat we geen zicht hebben op het hele plaatje.

Vrouwen zijn het ergst
Niemand is perfect. Iedereen heeft zo zijn of haar eigen problemen. Zijn eigen demonen. En wat voor jou slechts een klein hobbeltje in de weg lijkt, kan voor een ander aanvoelen als het beklimmen van de Mount Everest. Nadeel is dat jij alleen het “kleine” obstakel ziet en niets weet van de 1000 km hordeloop die eraan voorafgegaan is. Toch oordelen we keihard. En vrouwen lijken daarin kampioen te zijn. Vooral wanneer het andere vrouwen betreft. Alsof er een soort jaloezie loskomt die alle vreugde bij de andere persoon weg probeert te zuigen. Het lijkt wel alsof vrouwen plezier hebben in het ongemak en de valkuilen van een andere vrouw.

Spiegel
Daarentegen zijn vrouwen ook een meester in het neerleggen van de schuld bij een ander. De ex die vreemdging is bijna standaard een narcist. De ruzie die is ontstaan is omdat die ander fout zat. Het is namelijk altijd makkelijker om met jouw vinger naar een ander te wijzen dan eens goed in de spiegel te kijken. Maar waarom maken we het onszelf zo moeilijk? Waarom oordelen we zo over anderen? Waarom roddelen we zoveel? En ja, ik reken mezelf ook tot die categorie. Want alleen al met wat ik nu schrijf oordeel ik ook over andere, met name, vrouwen. Maar waarom?

Voor wie doen we het?
Wij vrouwen zouden elkaar moeten steunen. We moeten werken, er voor de kinderen zijn, het huishouden vlekkeloos bijhouden. We moeten elke dag een gezonde maaltijd op tafel toveren, de ideale gastvrouw zijn. Een druk sociaal leven hebben. Onszelf kunnen onderhouden. We moeten een beest in de slaapkamer zijn en als het even kan binnen drie weken na een bevalling weer in de sportschool staan. We moeten van alles. Maar voor wie? Voor de rest van de wereld? Zodat die rest vervolgens achter onze rug om kunnen praten? Voor wie doen we het eigenlijk allemaal?  

Fuck it
Ik ben er in ieder geval helemaal klaar mee. Ik ben niet perfect. Dat wil ik ook helemaal niet zijn. Ik ga mezelf niet meer verdedigen of uitleg geven over hoe mijn leven eruitziet. What you see is what you get. En als je iets niet ziet of weet over mij of mijn leven? Dan is dat omdat ik ervoor gekozen heb dat niet met jou te delen. Bevalt dat je niet? Prima, daar is het gat van de deur. Als die deur al open staat tenminste. Want ik heb de keuze voor wie ik die deur überhaupt openzet. Sta je voor een dichte deur? Dan is dat omdat ik geen zin heb om aandacht en energie te schenken aan jou. En wat je daarvan vindt? Dat is niet langer mijn probleem!