Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
4 mei, niet voor mij. Een zin die de afgelopen jaren steeds vaker voorbijkwam. Mensen die hun ongenoegen uitte over onze regering tijdens dodenherdenking. Alsof die gebeurtenissen aan elkaar gekoppeld zijn. Ook dit jaar waren er weer discussies. Over de vlag die op veel plaatsen nog ondersteboven hangt. Over de misplaatste timing om Zelensky precies op die dag uit te nodigen. Het respect voor hen die gevallen zijn is ver te zoeken. Mensen die aangeven er niet meer aan mee te doen. En dit jaar ging het in Maassluis zelfs zo ver dat er zeker tien kransen en bloemstukken zijn gestolen.
4 mei. De klok slaat 20.00 uur. We zijn stil. In huis hoor je de klok tikken. Buiten hoor je kinderen spelen. Het is lekker weer. Buiten zitten volwassenen te kletsen. Koffie te drinken. Te lachen. Maar binnen is het stil. Twee minuten lang hoor je niets anders dan een tikkende klok en onze ademhaling. Na twee minuten wordt de stilte verbroken door de trompet. En dan komt de vraag. Mijn dochter is verbaasd. Bijna boos. Waarom is niet iedereen stil mama? Dat hoort toch? Ik heb geen antwoord op die vraag. Ik snap het zelf namelijk ook niet. Ik ben helemaal voor vrijheid van meningsuiting. Iedereen mag vinden wat ze willen. Daarvoor leven we in een vrij land. Dat hebben we te danken aan wat er al die jaren geleden is gebeurd. Dat is een van de redenen waarom ik Dodenherdenking en Bevrijdingsdag belangrijk vind. Als het ook maar enigszins anders was verlopen destijds hadden wij nu niet zo vrij geweest. Maar deze snap ik ook niet. Hoe kan het dat vooral volwassenen niet het respect op kunnen brengen om die twee minuten stil te zijn? Dat ze niet hun kinderen bij zich te roepen om te zorgen dat die ook twee minuten ophouden met spelen?
Respect is ver te zoeken
Het botst in mijn hoofd. We leven namelijk in een vrij land. Een land waarin we mogen doen wat we willen. Tot op zekere hoogte natuurlijk. Buiten koffie drinken of spelende kinderen op straat, dat is zeker een vrijheid waar wij van mogen genieten. Maar tegelijkertijd snap ik niet dat men, tijdens die twee minuten, niet het respect op kan brengen om even stil te zijn. Zelf zitten wij al jaren op 4 mei ruim voor 20.00 uur voor de televisie. Ik zorg dat we thuis zijn. Zodat ik niet mijn auto langs de kant van de weg hoef te zetten. Ik zorg dat we die twee minuten kunnen respecteren. Mijn dochter weet inmiddels wat er gaat komen. Waarom we dat doen. Ze luistert aandachtig naar de verhalen. Hoort de gedichten. Al heeft ze geen idee van hoe het er toen aan afging. Eerlijk gezegd kan ik mij dat ook niet eens voorstellen. Ik ben namelijk ook opgegroeid in een vrij land. En om 20.00 uur zijn we stil. Zo ben ik opgevoed en zo voed ik haar op. Een vrij land waarin we kunnen doen wat we willen.
Respect moet je verdienen
Respect is tegenwoordig niet meer iets wat je krijgt of geeft. Dat moet “verdiend” worden. Maar hebben al die mensen, al die jaren geleden, niet ons eeuwige respect verdiend? Zijn die twee minuten per jaar dan echt zoveel gevraagd? 4 en 5 mei gaat niet alleen om stomdronken worden op een bevrijdingsfestival. Het gaat niet om feesten tot je erbij neervalt. Het gaat om het tonen van respect voor hen die ervoor gezorgd hebben dat jij op 5 mei dat biertje kan drinken. Dat je kan gaan en staan waar je wil.
Respectloos
En HOE haal je het in je hoofd om kransen en bloemstukken te stelen die gelegd zijn voor de mensen die ervoor gezorgd hebben dat jij vrij bent? HOE? Ik kan er met mijn pet niet bij. Ik hoop dat de daders gepakt worden. Van mij mogen ze op de Markt tentoongesteld worden. Zoals in de oude dagen, bekogeld worden met rotte tomaten en eieren. Maar dat kan niet. Want we leven in een vrij land. Een land waar privacy belangrijker is dan respect. Wat is het toch mooi om in een vrij land te leven!
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 305 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
5 Reacties
Bevrijdingsdag /Vrijheid…..
Op papier een mooi concept, maar in de praktijk bestaat het nauwelijks. In de eerste plaats komt vrijheid met een bepaalde mate van verantwoordelijkheid, die moet helpen voorkomen dat de ruimte die jij inneemt met jouw vrijheid niet ten koste gaat van andermans vrijheid. Je zet niet na middernacht het volume van je stereo op 11, om het met een banaal voorbeeldje te schetsen.
Buiten dat wordt je vrijheid ingeperkt, of althans: gekaderd, door wetten, regels en eisen die een samenleving aan je stelt. Sommigen poneren het ook wel als omgangsvormen. Van leerplicht tot belastingplicht, helemaal vrijgesteld van onvrijheid ben je nooit. Je zult dingen moeten leren waar je niks aan hebt, en je ZULT meebetalen aan maatschappelijke onderdelen die voor jou geen direct voordeel opleveren, of waaraan je het liefst überhaupt nooit zou meebetalen. Ik kijk er sporadisch naar, puur om mezelf kwaad te maken…..de publieke omroep NPO/NOS bijvoorbeeld, om maar is een persoonlijk subsidie stokpaardje te noemen.
Vrijheid in een vrij land is dan ook primair een geestelijk begrip. Zolang je maar bepaalde fysieke wetten, regels en omgangsvormen een beetje eerbiedigt, ben je vrij om je eigen persoonlijkheid te ontwikkelen en uit te dragen. In je voorkeuren, opvattingen, je sociale leven en je ¹liefdesrelaties. In je geschrift, gedicht, geschilder of gezang.
Toch is het in Nederland gelukt om ook die geestelijke vrijheid te onderwerpen aan regels. Ongeschreven regels weliswaar, maar streng gehandhaafd desalniettemin. Om ongebreidelde vrije opvattingen toch een beetje te kunnen temperen, zijn onmeetbare waarden als ‘fatsoen’, ‘respect’ en een klemmend beroep op de ‘TOON’ van individuele uitingen ingevoerd, die zowel streng als zeer gretig gehandhaafd worden door een kleine maar innig samenklittende keten van zelfverklaarde hoeders van deze normen.
Deze hoeders zitten overal…… in de politiek, vaak bij partijen die ooit zelf tegen religieuze, conservatieve of op andere wijze stijve wereldbeelden aan trapten. Bij D66 dus, of bij GroenLinks en de PvdA. Helaas zijn die hoeders ook sterk vertegenwoordigd in allerlei soorten MEDIA, in kranten, op regiowebsites (WOS, RIJNMOND), zelfs op de bescheiden kleinere nieuwskanalen van lokale bodem de multimedia groepjes dus,waar ze zich verlaten op…jawel, ook ‘journalistieke codes’ die ook grotendeels ongeschreven zijn, om zich als poortwachters van een sterk gesloten wereldbeeld te kunnen profileren. Zelf lijken ze daarbij te denken dat ze alle stromingen en vrije opvattingen vertegenwoordigen, maar dat is absoluut onwaar.
‘Fatsoen’, ‘respect’ en de ‘TOON’ hebben het al lang gewonnen van intrinsieke ideologische vrijheid. Je ziet dat zodra iemand een mening uit die ook maar een fractie afwijkt van het opgelegde pandoer er het volle gewicht van de gedachtepolitie op zich geworpen krijgt.
Rond de dodenherdenking bijvoorbeeld is dit beklemmende fenomeen altijd extra zichtbaar….ook dit jaar was dit weer het geval. Met grote retorische onmacht wordt door de klittende kansel van eigen heiligen een groepsdruk gekweekt waarvoor iedereen moet buigen, of ze zullen trachten je te laten barsten.
Vrijheid geef je door, zeggen zij de volgende dag heel vroom op bevrijdingsdag – maar alleen aan mensen die er precies mee doen wat zij willen.
Nee, Nederland is geestelijk GEEN vrij land en daarom heb ik ook bevrijdingsdag niet gevierd.
De 2 luttele minuten (per jaar) stilte heb ik wel gerespecteerd zoals ik ieder jaar gewoon thuis aanhoud en beleef in het bijzijn van mijn echtgenote.
Mocht het niet duidelijk zijn: wel 4 mei voor mij maar geen 5 mei en dat zal tot het einde van mijn leven zo blijven.
Helemaal eens.
Waar slaat die bevrijding op,het is nog steeds het zelfde elke dag oorlog in de wereld,waar wij ook weer aan kapot gaan.meer in t nu denken dan in t relede is geweest en het zal nooit veranderen.
https://www.maassluis.nu/columns/column-467-lang-leve-de-gevallenen/
https://www.maassluis.nu/columns/column-467-lang-leve-de-gevallenen/