Column(126): Songfestival

column nr: 126

Het songfestival…. Ik weet nooit zo goed wat ik ervan moet vinden. Voor mijn gevoel is het een soort rariteitenkabinet waarbij het niet zozeer om de zangkunsten gaat, maar om wie de mooiste/ gekste of meest rare show neer kan zetten. Outfits die zo uit een sprookjesboek of carnavalsoptocht lijken te komen om over sommige decors nog maar te zwijgen. Het lijkt wel of sommige acts regelrecht van AlieExpress afkomen. Op het plaatje lijkt het geweldig, maar als je het dan in het echt ziet, valt het toch negen van de tien keer tegen en blijkt de kwaliteit gewoon ruk.

In de loop van de jaren heb ik toch heel wat “aparts” voorbij zien komen. Ik ben altijd gewoon verbaasd wanneer iemand wel echt kan zingen. Over het algemeen lijken de zangkunsten op het songfestival namelijk meer op krijsende katten die gemarteld worden.

Ook dit jaar zaten er weer een paar “pareltjes” bij. Mensen waarbij ik me oprecht afvraag hoe die in hemelsnaam geselecteerd zijn om hun land te vertegenwoordigen. Ik vraag me dan ook af of de mensen van dat land trots zijn op hun inzending. Of hebben ze dan een beetje het gevoel wat wij hadden bij ons Sha la li, Sha la la draaiorgel van jaren geleden?

En dan komt Davina Michelle opeens op de bühne. Je krijgt spontaan het gevoel alsof je tot die tijd naar de bonte avond van een willekeurige groep 8 hebt gekeken. My twelve points go to…. Davina Michelle. Zullen we haar gewoon alvast voor volgend jaar strikken?

Toch ben ik wel heel trots op wat ons klein kikkerlandje heef neergezet. Het mag wat kosten, maar dan heb je ook wat. Te beginnen met het presentatieteam. Chantal schittert aan alle kanten en blijkt vloeiend haar talen te beheersen. Nikkie de Jager doet absoluut niet voor haar onder. Wat een prachtige verschijning. En laten we eerlijk zijn, in hoeveel landen zou dat mogelijk zijn geweest? Edsilia brengt nog meer diversiteit in de groep, al zal dat echt niet de reden zijn waarvoor ze gekozen is. Jan had wat mij betreft thuis kunnen blijven, maar goed, ook de mannen moeten vertegenwoordigd worden toch? Dan hebben we nog Redo die even argeloos een fantastische openingsact verzorgde. Iemand met een handicap die geweldig kan breakdancen. Geweldig dat we dat laten zien. Nederland is een klein land die grootse dingen laat zien.

Zaterdag: vanavond mag Nederland zelf ook aan de bak. Een zanger die (gelukkig) wel echt kan zingen. Of we een kans maken? Ik betwijfel het. Maar dat is puur omdat het liedje niet echt mijn smaak is. Mijn dochter zingt wel al tijden over broccoli, dus het blijft wel hangen. Wel neem ik het hele gebeuren op of ik kijk het terug. Op die manier kan ik het kattengejank simpelweg doorspoelen. Tot het uitdelen van de punten want dat is toch wel een beetje het hoogtepunt van de show. Kun je gelijk zien welke landen er aan vriendjespolitiek doen. Want ook dat is een steeds terugkerende frustratie.

Wanneer mijn column maandag verschijnt weten we allang wie er met de winst vandoor is gegaan. Maar nu ik dit schrijf is het nog even spannend.

Naar wie gingen jouw twaalf punten?Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]