Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
column nr: 262
Als ik aan je zou vragen of je tegen roofvogels was, of tegen een nog aaibaarder dier als de ooievaar, wat zou je daarop antwoorden? Tien tegen één dat je zou zeggen dat je natuurlijk helemaal niet tegen roofvogels bent “het zijn prachtige dieren en we moeten ze koesteren, om van ooievaars maar niet te spreken. Eindelijk na zoveel jaren is er weer sprake van een populatie van deze prachtige vogels in Nederland.”
En toch sprak ik twee weken geleden een vogelkenner die daar heel anders over dacht. Tijdens de poëziewandeling in en rond ’t Woudt die ik mocht vormgeven in het kader van Ode aan Midden-Delfland, was er een vogelkenner uit het gebied mee. Hij sprak over de grutto en de kieviten en dat de kievitstand zo achteruit gaat in Nederland. Dat er in de jaren ’50 markten waren waar je vele kievitseieren in verschillende marktkramen kon kopen.
Nu weten we allemaal dat het eerste kievitsei, dat ooit jaarlijks vol trots aan de Commissaris van de (toen nog) Koningin van Friesland, al jaren onder druk staat. Kievitseieren mogen niet meer gezocht en geraapt worden, sterker nog; boeren zoeken ze wel maar beschermen ze zodat bij het maaien bijvoorbeeld de nesten worden ontzien.
En in Midden-Delfland zo vertelde de vogelkenner, waren tien jaar geleden nog boerenweilanden waar zo’n 150 kievitsnesten waren. Tegenwoordig zijn dat er met een beetje geluk nog 15. Een enorme afname. En wij, niet kenners van de vogelstand, vermoedden dat dat kwam door gif of opwarming van de aarde, maar nee… De afname kwam doordat er zoveel meer roofvogels en ooievaars waren. Ooievaars konden tot wel 100 eieren per dag eten.
Zo zie je maar, de natuur die ooit prima voor zichzelf kon zorgen, wordt door ingrijpen van de mens steeds weer opnieuw verstoord en van een evenwicht is eigenlijk nooit sprake. Hoe hard we er onze best ook voor doen.
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 99 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.