Column(49): weg met nieuw, terug naar het oude

Column nr: 49

Out with the new, in with the old?

Als u mij vraagt welke zienswijze ik erop na hou wat betreft leven en wereld, dan antwoord ik doorgaans met ‘boeddhist’. Het is niet helemaal correct, maar het dekt de lading redelijk. Een soort rare mix is het eigenlijk.

Hoewel Christelijk opgevoed, maakte ik later de keus ‘te switchen’. Gelukkig had ik ruimdenkende ouders die me die keuze lieten. In die zin werd ik altijd gestimuleerd om ‘zelf na te denken’, ongetwijfeld nog wel eens tot de spijt van mijn vader, die me vaak van eigenwijsheid beticht…

2020
Biden versus Trump. Vrijheden die onder druk staan en steeds grotere onrust in ons land. Een behoorlijk woningtekort en behoorlijke criminaliteitscijfers in ons stadje Maassluis. Huisgenoot stond op plaats 1509 in de zoektocht naar een huiswoning. Zorg en onderwijs dat betere tijden heeft gekend. Alleen al de gebouwen van de Regenboog, de Groene Hoek, De Dijck en de KAS. 397 genders die volgens mij ter plekke verzonnen worden. Landsgrenzen worden ineens als evil beschouwd, maar om Obama’s huis, onze globalist, staan wel drie hekken. Nu, kijkend naar ons land en onze wereld, moet ik eerlijk bekennen dat ik me afvraag of de keuze om ons in de 20e eeuw steeds meer af te wenden van het Christendom, de juiste was.

Tja, en ook het globalisme ontkomt niet aan mijn kritische blik. Ik neem u mee in mijn denkproces vandaag.

PC als nieuwe religie
De Verlichting was het startpunt van een ontwikkeling, waarin het geloof een minder prominente en leidende rol kregen. Zeker begin 1900 tot rond 2000 werd wetenschap als het ultieme uitgangspunt beschouwd. En, meerdere filosofen zijn het met me eens, in zekere zin kan de hedendaagse PC-cultuur (politiek correctheid) gezien worden als een soort Christendom-on-speed.

Oké, zij zeggen het iets netter. In die cultuur is wetenschap niet langer leidend, maar staan emoties en ervaren van een situatie boven feiten. Daarmee zou anekdotisch bewijs dus voortaan evenzo leidend of bepalend zijn, zo niet méér, als feitelijke bewijzen uit onderzoek.
Onze christelijke gemeenschap: goud waard!

In Maassluis is een grote Christelijke gemeenschap, die me al snel opviel. Naarmate ik hier langer woon (oorsprong ligt in Maasland, met een tussenstop Vlaardingen), waardeer ik die gemeenschap des te meer. De grootte en activiteit ervan verbaasde me aanvankelijk. Ik dacht dat het Christendom nagenoeg ‘uitgestorven’ was, maar hier zit er nog genoeg ‘leven in de brouwerij’. En dankzij die gemeenschap worden een bepaalde samenhorigheid en ook oude Nederlandse normen en waarden, die soms worden verguisd, verketterd of gewoonweg vergeten worden, bewaard. Kostbaar, in mijn ogen. En misschien wel kostbaarder, naarmate de onrust en onzekerheid toeneemt.

Het lijkt of we als mens in een gat zijn gevallen, dat sneller zichtbaar(der) is geworden dankzij corona. Het aantal mensen dat anti-depressiva slikt in dit land is enorm. Het aantal jongeren dat de druk van het alledaagse leven nauwelijks aan kan stijgt. Daar gaat duidelijk iets mis.

In with the old!
Wellicht is het ‘ouderwetse’ wel juist datgene dat we in deze roerige tijden moeten terugvinden, om een stevige bodem onder onze voeten te krijgen. Misschien niet zozeer het geloof in de klassieke vorm, maar het oer-Hollandse. Spelletjesavond. Aan tafel eten met de familie. Heitje voor karweitje binnen de buurt. Wandelen of fietsen in het weinige natuur dat er nog is. Gezellig een bakkie bij de buur en een boodschappie bij oma brengen. Tradities in ere herstellen. Het aanwakkeren van de gemeenschapsgeest. Het zoeken naar aansluiting.

Ik ben benieuwd naar uw (tegen?)argumenten en inzichten.